ترانۀ ناسروده

رعنا فرهان: مولوی و جاز

تاریخ انتشار مقاله 18/01/2008 به روز شده 18/01/2008 13:51 TU

 

 

 

"رعنا فرهان"، هنرمند ایرانی مقیم نیویورک را باید تمام و کمال خوانندۀ جاز دانست. اما علاوه بر آثار معروف و به اصطلاح کلاسیک جاز، خانم فرهان غزلیاتی چند از مولوی و حافظ را نیزدر سبک و سیاق جاز اجرا کرده است.

گذشته از تکنیک آوازمحکم و صدای جاافتادۀ او، می شود سئوال کرد که این قطعات، به کدام فرهنگ، به چه دنیایی تعلق دارند...

 

خدایا مطربان را انگبین ده

برای ضرب، دستی آهنین ده

 چو دست و پای وقف عشق کردند

تو همشان دست و پای راستین ده

چو پر کردند گوش ما ز پیغام

توشان صد چشم بخت شاه بین ده

کبوتروار نالانند در عشق

توشان از لطف خود برج حصین ده

ز مدح و آفرینت هوش ها را

چو خوش کردند همشان آفرین ده

جگرها را ز نغمه آب دادند

ز کوثرشان تو هم ماء معین ده

خمش کردم کریما حاجتت نیست

که گویندت چنان بخش و چنین ده.

اجرای "صد در صد جاز" این غزل مولوی با صدای رعنا فرهان، شاید برای کسانی که معمولاً این نوع اشعار را در قالب دستگاه های موسیقی ایرانی شنیده اند، کمی نامأنوس یا حتی ناخوشایند باشد. اما فراموش نباید کرد که بسیاری از شنوندگان نیز  آواز سنتی ایرانی را کسالت آور می دانند.

الا فیتزجرالد و بیلی هالیدی

به هر حال امروزه مولوی خوانی سخت در جهان باب شده، چه به زبان فارسی و چه در زبان های دیگر، گاه بر اساس ترجمه هایی که از اصل غزلیات بسیار فاصله گرفته اند. خیلی از غزل های مولوی را می توانید سوار بر موسیقی هندی، ترکی و یا همراه با انواع موسیقی های "تلفیقی" بشنوید. قاعده ای برای این کار متصور نیست وتنها معیار تعیین کننده، سلیقۀ مردم، یا بقولی، استقبال مصرف کنندگان است. 

                                                    - فرید وهابی -