راه ابریشم

فرانسه/فستیوال

برگزیدگان فستیوال فیلم "زنان کرتی"

فیلم "خون بازی" اثر رخشان بنی اعتماد و محسن عبدالوهاب از ایران، جایزۀ بزرگ هیأت داوران سی امین جشنوارۀ فیلم زنان شهرک "کرتی" در حومۀ پاریس، یعنی جایزۀ بهترین فیلم بلند داستانی  را از آن خود ساخت.

صحنه ای از فیلم خون بازی، ساختۀ رخشان بنی اعتماد.

فیلم خون بازی از مشکل اعتیاد که به همۀ طبقات اجتماع در ایران سرایت کرده، سخن می گوید. بازی بسیار خوب باران کوثری، در نقش شخصیت معتاد فیلم، جایزۀ بهترین هنرپیشۀ زن را در جشنوارۀ فجر سال گذشته، برایش به ارمغان آورد.

رخشان بنی اعتماد که قرار بود به هنگام نمایش فیلمش در این فستیوال حضور پیدا کند به دلیل مشغولیات متعدد، در فرانسه حاضر نشد.

گفتنی است که او به مناسبت  نمایش همۀ آثارش در چارچوب بزرگداشتی که از وی توسط انجمن میراث ایرانی از روز 11 تا 30 آوریل، در لندن انجام خواهد گرفت، به این شهر سفر خواهد کرد.

آغاز بکار ششمین فستیوال فیلم های حقوق بشر

ششمین فستیوال فیلم های حقوق بشر در پاریس کار خود را آغاز کرد.

فستیوال فیلم حقوق بشر.

 این فستیوال که 32 فیلم مستند را در برنامۀ خود گنجانده است تا روز اول آوریل در سینما "آکسیون کریستین" ادامه خواهد داشت. شماری از کارگردانان این نوع فیلم برای معرفی فیلمشان، دعوت شده اند.

هدف فستیوال امسال، همچون سالهای گذشته، دیدن فیلم هائی است که، به گفتۀ سازمان دهندگان آن، نه تنها تماشاگر را متأثر می کنند بلکه او را به حرکت و مقاومت وا می دارند تا سرسپردۀ شرایط نشود.

علاوه بر نمایش فیلم، هر شب شماری کارشناس، روزنامه نگار، پژوهشگر، مدافع حقوق بشرو مسئولان سازمان های غیر دولتی، پیرامون موضوعات مطرح شده در فیلم ها، به بحث و گفتگو خواهند پرداخت.

این فستیوال همچنین توجه خاصی به دو فعال آمریکائی و کانادائی دفاع از حقوق بشر با استفاده  از تصویر، خواهد کرد.

یکی از آنها "سات جالی" بنیانگذار ومدیر "بنیاد آموزش رسانه" هاست که یکی از نهادهای پرنفوذ انتقاد از رسانه ها در آمریکاست. هدف این نهاد آگاه کردن مردم از خطر ادغام و قرار گرفتن رسانه ها در دست شماری اندک از گروه های خصوصی برای دمکراسی است.

سه فیلم متعلق به این بنیاد، به نام های "هالیوود و اعراب"، "صلح، تبلیغات و سرزمین موعود" و "روش ساده برای آموزش جنگ"، برای اولین بار در فرانسه، در این فستیوال به نمایش در می آیند.

فعال دیگر در واقع شرکت تولیدی بین المللی کانادائی،"ماکومبا" است که سردمدار شرکتهای تولید فیلم مستند در "کبک" است.  فیلم های تولید شده توسط این شرکت افزون بر ربودن شماری جایزه در کانادا و دیگرکشورها، در سراسر جهان پخش شده است.

 سه فیلم اثر " ریموند پروآنشر" به نام های "نوزادان جنگ"،"رفتن یا مردن" و "بی آبروئی سربازان کلاه آبی"، در این فستیوال به نمایش در می آیند.

شاگردان مدارس نیز همچون سالهای پیشین، به تماشای این فیلم ها خواند نشست.

این فستیوال چند داور دارد که نام کریم لاهیجی، رئیس اتحادیۀ سازمان های حقوق بش ایران، در میان هیأت داوران بخش "پرونده ها و رپرتاژ های بزرگ" دیده میشود.

 http://www.festival-droitsdelhomme.org

Action Christine, 4 rue Christine
 (M° Odéon - St. Michel,Paris 6ème  )  

سینما

ملک خصوصی، تصویری تلخ از تفاوت طبقاتی

پوستر فیلم ملک خصوصی.

ملک خصوصی، اولین فیلم "رودریگو پلا"، کارگردان مکزیکی، حکایت از سلامت و گونا گونی سینمای مکزیک دارد

فیلمی که در نهایت سادگی، بسیار کوبنده است. به عنوان مثال تنها یک صحنه از آن که ویلای پر شکوه یک خانوادۀ ثروتمند را در کنار یک زمین گلف نشان میدهد و سپس دوربین حرکت کرده، از بالای تپه، واقعیت بسیار نزدیک آن سوی دیوار، بر روی یک محلۀ حلبی نشین زوم می کند وچکیده ای کاملأ رسا از محتوای فیلم می دهد.

شکافی که میان قدرتمندان، ثروتمندان و فقیران به وجود آمده و هر لحظه عمیق تر میشود.

از ورای ماجرای نوجوانان محله های فقیر و طبیعتأ تمایل آنها به سرقت در محله های اعیان نشین، "رودریگو پلا" نشان می دهد چگونه اعیان هائی که خود را خواستار برقراری قانون و عدالت (البته تنها به نفع خودشان) نشان می دهند، پس از ماجرای یک سرقتی که بد تمام میشود، با هیستری و خشم، به شکار تنها نوجوان به دام افتاده در این "محدودۀ امن" می پردازند و وحشیانه خود، حکم تنبیه را صادر و اجرا میکنند.

فیلمی که اکشن دارد و گاه به فیلم های سری ب و گاه به فیلم های "فریتز لانگ" نزدیک میشود. فیلمی که در فستیوال فیلم ونیز، جایزۀ بهترین فیلم را ربود و اکنون بر روی پردۀ سینما هاست.

بوفور، دژی در لبنان

فیلم "بوفور" به نام دژی در لبنان، اثر "ژوزف سدار"، کارگردان اسرائیلی، یک محدودۀ دیگر را با  تردیدها و زیر سئوال بردن ها به تصویر می کشد.

در این فیلم، تعدادی سرباز اسرائیلی که در دژ بوفور، در انتظار خروج نیروهای اسرائیلی از جنوب لبنان در سال 2000 به سر می برند، زیر باران راکت ها، دچار نا آرامی درونی می شوند. آنها از خود می پرسند چرا باید ماند ؟ چرا باید صبر کرد ؟ چرا باید شاهد کشته شدن دوستانشان باشند؟

در "بوفور"، ارتش سرائیل، درحال انجام عملیات قهرمانانه اما پوچ و بیهوده، نشان داده می شود.

ژوزف سدار، داستان خود را از کتابی اثر "ران لشم" بر گرفته که در اسرائیل بسیار موفق  بود و بحث آفرید. بحثی که کماکان ادامه دارد چون، به هنگام ساختن این فیلم بار دیگر لبنان مورد تهاجم قرار گرفت و داستان تکرار شد !!!

از دست رفتگان دنیای موسیقی و هنر

  "اسرائیل کاچائو لوپس"، نوازنده معروف کوبائی تبار کنترباس درگذشت

این نوازندۀ 89 ساله، رهبر ارکستر، آهنگساز وخلاق موسیقی مامبو که در سال 1918 در هاوانا و در خانواده ای موزیسین به دنیا آمد، در سال 1962 به آمریکا مهاجرت کرد.

کاچانو لوپز، موسیقی دان معروف کوبایی.

"کاچائو" که با موسیقی کلاسیک، کار خود را آغاز کرده و در نوجوانی، تبدیل به نوازندۀ ماهر کنترباس شده بود، در سال 1930 به موسیقی جاز روی آورد وسپس با برادرش "اورسته" و با بهره گیری از موسیقی محلی کوبائی، سبکی را به وجود آورد که بعدها نام مامبو، به خود گرفت. در آغاز این این سبک چندان مورد توجه قرار نگرفت اما در سالهای 1950 بسیار رایج گردید.

در آمریکا "کاچائو" با ستارگان موسیقی کوبائی چون "تیو پوئنته"، "ادی پالمیری" و "گلوریا استفان" همکاری داشت.

پس از سالها فراموشی، بار دیگر نام  "کاچائو"، به کمک فیلم مستندی که "اندی گارسیا" در سال 1990 به او اختصاص داد، بر سر زبان ها افتاد.

او در سال 2004 جایزه "گرامی آوارد" که به مثابۀ اسکار موسیقی است را برای آلبومش "آورا سی" ربود. به قطعه ای به همین نام از این آلبوم گوش کنید.

ریچارد ویدمارک، هنرپیشه معروف سینمای آمریکا، چشم از جهان فروبست

ریچارد ویدمارک، در 70 فیلم به کارگردانی مهمترین سینماگران، به نقش آفرینی پرداخت. او که اکثرأ به ایفای نقش های منفی به ویژه در فیلم های جنائی و کابوئی می پرداخت، بیشتر در نقش "کابوی" در ذهن علاقمندان به هنر هفتم حضور داشت.

ریچارد وید مارک، هنرپیشۀ آمریکایی.

 ریچارد ویدمارک درسال 1947 با ایفای نقش یک قاتل روانی در فیلم چهار راه مرگ اثر "هانری هاث اوی" بسیار مطرح ونامزد جایزۀ اسکارشد. او بیشتر به خاطر خنده های عصبی اش و به ویژه در نقش "تامی تودو" شخصیت انزجار برانگیز با خنده های ترسناک، تبدیل به شخصیت منفی محبوب آمریکائیان گردید. او در مصاحبه ای در مورد این خنده اش گفت که هم عصبی است و هم وقتی که شک می کند، می خندد.

از او فیلم های مهمی چون "شهر متروک" (1948 )، "اوکیناوا" (1950)، "آلامو" (1960)، "فتح غرب" (1962 ) و "مرگهای مشکوک" (1976 ) در خاطره ها مانده است.

ریچارد ویدمارک  که در فیلم هایش اکثرأ اسلحه حمل می کرد، در زندگی عادی، انسان صلح طلب و متعهدی بود که از سالها پیش به مبارزه علیه حمل آزاد اسلحه، برخاسته بود.

دنیای عکاسی و فتو ژورنالیسم یکی از چهره های معتبر خود را از دست داد

"فیلیپ جونز گریفیث"، فوتو ژورنالیست به نام جنگها، که با عکسهای خود از جنگ ویتنام افکار عمومی را در آمریکا علیه این جنگ برانگیخت، روز 18 مارس در خانه اش در انگلستان، در 72 سالگی، در گذشت.

یکی از عکس های فیلیپ جونزگریفیث از اثرات جنگ.

"فیلیپ جونز گریفیث" که به مدت 5 سال ریاست آژانس معروف "ماگنوم " را بر عهده داشت، عکس هائی از بیش از 120 کشور گرفته بود. اما عکاسی از جنگ ویتنام در سالهای 1966 تا 1971، چرخش دیگری به حرفه او بخشید. کتاب های عکس او از این جنگ و به ویژه کتاب"ویتنام ای ان سی"، تردید را در اذهان اروپائیان و به ویژه در ذهن آمریکائیان در مورد حقانیت این جنگ به  وجود آورد و آنها را علیه سیاست  ریچاردنیکسون، رئیس جمهوری وقت و مجموعه های نظامی- صنعتی شوراند.

"فیلیپ جونز گریفیث" ابتکار خاصی در ارائۀ عکس های خود به کار می برد، یعنی کسی را که اجحاف می کرد، در صفحۀ مقابل کسی که مورد اجحاف قرار می گرفت، قرار می داد: سربازی که می رفت بمباران کند و کسی که بر اثر بمباران او متلاشی می شد و جان خود را از دست می داد.

 او نگاه ها را به سوی کسانی که در این جنگ ها نابینا می شدند، اعضای خود را از دست می دادند و کودکانی که بر اثر بمباران ها، ناقص الخلقه به دنیا می آمدند، می کشید. "فیلیپ جونز گریفیث" می گفت، حتا به قیمت از دست دادن خواب شب و کابوس دیدن هم که شده، به این تصاویر نگاه کرد و چشم خود را نبست.