به منظورشناساندن مقام خبرنگار، تاریخچۀ خبر رسانی از 5 قرن پیش تاکنون و پیشرفتهای علمی و تکنیکی در این زمینه، جمعۀ قبل موزۀ بسیار مدرن و بزرگی در واشنگتن گشایش یافت. "نیوزیوم" درخیابان "پنسیلوانیا" میان "کاخ سفید" و بنای "کنگرۀ" آمریکا، یا "کاپیتول" و در چند متری مجتمع معروف موزه های «اسمیتسونیان» قرار گرفته است. بدین ترتیب با مراکز حساس و مهم پایتخت آمریکا و نمادهای سیاسی و هنری این کشور فاصلۀ چندانی ندارد.

تا آن روز بنای کوچکتری در ایا لت همسایه، یعنی «ویرجینیا» مقر موزۀ قدیمی تری به همین نام بود.

گروههای مطبوعاتی بزرگ آمریکا مانند «آسوشیتد پرس»، «بلوم برگ»، «ان. بی. سی»، «یو اس ای تو دی» ، « نیوز کورپوریشن» یا «تایم وارنر» از جمله تامین کنندگان عمدۀ هزینه های این موزه به شمار می روند.

در روی دیوار بیرونی نیوزییوم نخستین مادۀ قانون اساسی آمریکا مورخ 15 دسامبر 1791 با عباراتی درشت، نوشته شده است. این ماده برای اولین بار در تاریخ، پنج اصل آزادی بیان را تضمین کرده است. در روی دیوار این چنین می خوانیم: « قانونگزار باید بر اصل جدائی مذهب از قانون آگاه باشد. قانونی برای ممنوع ساختن یا محدود کردن آزادی بیان ، آزادی مطبوعات ، یا حق مردم در شرکت صلح آمیز در اجتماعات و اعتراض به دولت ، وضع نکند.»

بنای 7 طبقۀ نیوزیوم به بازدید کننده اجازه می دهد با نحوۀ خبر رسانی در زمان حاضر و هم چنین در گذشته تا حدودی آشنائی پیدا کند. ببیند چگونه در طول سالها روزنامه، رادیو و تلویزیون جائی این چنین مهم و در برخی مواقع تعیین کننده در میان مردم یافته اند. بازدید کننده می تواند دریابد «خبری» که به دستش رسیده ، چه مراحل گوناگون و به خصوص چه شرایط حساسی را «گذرانده است» . علاوه بر بخشی مربوط به تاریخچۀ خبر رسانی، نمایش «اطاق» خبر و ارسال آن ، طبیعتاَ بخش مهمی نیز به سوء قصد های 11 سپتامبر 2001 در نیویورک اختصاص یافته است. تحت عنوان «تاریخچۀ حمله ای به آمریکا» عکس های تکان دهند ه ای یاد آورآن روز است. در فیلم کوتاهی، خبر نگارانی که این واقعه را تحت پوشش قرار داده بودند، با وجود حس خشم و دردی که رنجشان می داده، نحوۀ ارسال خبر در آن شرایط سخت را باز گو می کنند.قسمتی از آنتن ارتباطات یکی از برج ها ی نیویورک هم در این سالن به چشم می خورد. علیرغم گذر زمان ، تاثر در چهرۀ بازدیدکنندگان موزه کاملاَ محسوس است.

فضای بزرگی نیز به روزنامه نگاران عکاسی اختصاص یافته که به علت درج گزارشها ی تصویریشان به اخذ جایزۀ «پولیتزر» نا ئل آمده اند .

باز هم برای بزرگداشت آزادی بیان و آزادی فکر و با تأکید بر«حصاری که نتوانست از عبور خبر جلوگیری کند» قسمتی از «دیوار برلن» نیز در این جا دیده می شود. در کنار آن هم چنین می خوانیم : « این دیوار آن قدر محکم بود که توانست در مقابل تا نک مقاومت کند» ولی نتوانست از عبور خبر ممانعت به عمل آورد.

بخشی نیز به خبرنگاران و عکاسانی اختصاص یافته است که در حین انجام کار جان خود را از دست داده اند ، برخی از آنها به طور عمدی هدف قرارگرفته بودند . در اینجا بار دیگر به دشواری های کار خبری در شرایط سخت جنگ یا در گیریهای محلی اشاره شده است. تمام آنهائی که در این راه هنوز هم به تلاش ادامه می دهند، مورد قدردانی قرار گرفته اند.

نیوزیوم در نظر دارد به طور منظم از کارخبر نگاران و عکاس هاهر کجا که هستند تجلیل به عمل آورد و تنها موزۀ بخشی از جهان نباشد.

در یکی دیگر از سا لهای موزۀ خبرو خبر نگار، می توان مطالب بیش از 80 روزنامه در سراسر دنیا را مطالعه کرد. حال آنکه در جائی دیگرمی توان بینندۀ تلویزیون یا تلویزیون های کشور های دیگر شد.

بازدید کننده با کار استودیوهای رادیو و تلویزیون هم آشنا می شود. می تواند لحظاتی در «پوست» خبرنگار تلویزیون قراربگیرد ، در مقابل دوربین بایستد و خبرش را ارسال کند.این بخش برای جوان ها و نو جوانان بسیار آموزنده و هیجان آور است!

بخش «انتر اکتیو» نیوزیوم از هر نظر بازدید کننده را جلب می کند. هر کسی می خواهد بداند پشت میکروفون قرار گرفتن چگونه است و چه احساسی را به وجود می آورد.

در کنار روزنامه های «روز» ، مجموعه ای از نشریات قدیمی و نمونه هائی از شماره هائی به چشم می خورد که به علت درج خبری، غلط مشهور شده اند. به عنوان مثال، «شیکاگو دیلی تریبون» سال 1948 خبر شکست و پیروزی «هاری ترومن» در انتخابات ریاست جمهوری را در آن واحد در صفحۀ اولش چاپ کرده بود !

جمله ای از توماس جفرسون، سومین رئیس جمهور آمریکا، نیز اهمیت خبر و رسانه ها را برجسته تر ساخته است. وی در سا ل 1787 اعلام کرده بود که« از بین دولتی بدون روزنامه یا روزنامه ای بدون دولت، بدون تردید دومی را بر می گزیند».

در این موزه، بروظیفۀ اصلی خبرنگاریعنی انجام ماموریتش به نحو احسن برای ایجاد تغییر در جامعه، تاکید شده است.

روزنامۀ نیویورک تایمز چاپ جمعۀ قبل یاد آورشده است که «هر آئینه رویداد مهمی رخ داده و رسانه ها به درستی انجام وظیفه کرده اند، نتیجۀ کار نیز خوب بوده است» . رسانه ها در برخی مواقع توانسته اند به اجرای اصلاحات کمک کنند ، آزادی مطبوعات برای سرعت بخشیدن به چنین روندی حیاتی است.