اخبار
پیش از این در خبر ها
افغانستان
تاریخ انتشار مقاله 28/06/2009 به روز شده 28/06/2009 14:46 TU
حکومت های دیکتاتور دنیای غرب تقریباً همیشه به طور ناخواسته، باعث به
وجود آمدن موجی از شعر و موسیقی و ترانه شده اند.چه در در دورۀ استقرار مقدماتی این نوع حکومت ها، چه زمانی که در اوج قدرت بوده اند و چه بلافاصله پس از سقوطشان، ترانه ها و اشعار زیادی برای تهییج و برانگیختن مردم علیه آنها و یا برای ابراز شادی از نابودی آنها، خلق شده اند.
این پدیده در دوران فاشیسم اروپایی به خوبی دیده می شود: نازیسم آلمان، حکومت موسولینی در ایتالیا و دیکتاتوری ژنرال فرانکو در اسپانیا، همگی با مقاومت جدی هنرمندان مواجه بودند. برخی از زیباترین اشعاری که در ستایش آزادی سروده شده اند، چه در فرهنگ و زبان این کشورها و چه به زبان های دیگر اروپایی، متعلق به این دوره اند.
در این میان، اسپانیا به شکلی استثنایی همدردی و توجه هنرمندان اروپایی و حتی آمریکایی را به خود جلب کرد. از همان آغاز جنگ های داخلی، بسیاری از روشنفکران سراسر اروپا برای ابراز همبستگی با جمهوری خواهان و جنگیدن علیه "ناسیونالیست"ها به اسپانیا رفتند. حضور کسانی چون ارنست همینگوی آمریکایی در گیرودار این جنگ، بعدها چهره ای حماسی و حتی افسانه ای به مبارزات ضد فاشیستی اسپانیا بخشید و کشته شدن هنرمندانی مثل گارسیا لورکا به دست نیروهای فاشیست، این وجه افسانه ای و گاه رمانتیک را پررنگ تر کرد.
چنین شد که به غیر از اسپانیایی ها، شاعران فرانسوی، انگلیسی، ایتالیایی، یونانی، پرتقالی و... به یاد وقایع تلخ این دوره که در نهایت به پیروزی ژنرال فرانکو و شکست جمهوری خواهان انجامید، اشعار بسیار زیادی سرودند که تعداد قابل توجهی از آنها به قالب ترانه درآمد.
بخش بزرگی از این آثار به تدریج کهنه شد و از یاد رفت، اما هنوز هم ترانه های نسبتاً زیادی از این دوران به یادگار مانده که برخی، در کشورها و موقعیت های دیگر، مثلاً در اوج مبارزات علیه دیکتاتوری های آمریکای جنوبی، توسط مردم و خوانندگان صاحب نام، دوباره به اجرا در آمد و زنده شد.
فرید وهابی
ترانۀ ناسروده
02/02/201014:33 TU
22/01/201015:11 TU
01/01/201017:26 TU
01/01/201016:05 TU
03/12/200918:48 TU
20/11/200914:50 TU
20/11/200912:32 TU
22/10/200916:38 TU
15/10/200917:49 TU
15/10/200916:26 TU