در هفته های اخیر تأکید مسئولین مذهبی و مملکتی بر جداسازی جنسیتی در حوزۀ آموزش و پرورش شدت یافته است. تفکیک جنسیتی در دانشگاهها و جدا سازی کتاب های درسی از سن نه سالگی برای دختران و نیز طرح دفاتر همسریابی در دانشگاه ها یا پیشنهاد ازدواج موقت برای دانش آموزان نمونه هائی از راه اندازی اینگونه طرح ها در ارتباط با نظام آموزشی ایران است.

سعید پیوندی جامعه شناس و پژوهشگر امور آموزشی که تحقیقات بسیاری در ارتباط با نظام آموزشی ایران انجام داده است، در پاسخ به این سؤال که آیا زمینۀ اجرائی چنین طرح هائی در جامعۀ امروزی ایران وجود دارد؟ می گوید، به هرحال بعضی از این راهها مثل تفکیک کتابهای درسی را می توان اجرا کرد و در واقع در مرحلۀ اجرائی قرار دارند. او تفکیک جنسیتی را کار بسیار دشوار ی می داند زیرا با وجود سه میلیون و چهارصد هزار دانشجو که در دویست شهر و واحد آموزشی بزرگ متمرکز هستند، تهیۀ امکانات چنین امری مثل جا و استاد، آسان نیست. اما طرح های آسانتر مثل پذیرش دانشجو بر اساس جنسیت، اجرا شده است.

سعید پیوندی تأکید می کند که در هیچیک از طرح های جنسیتی که از دو یا سه سال پیش آغاز شده اند مبنا و توجیه علمی وجود ندارد و تنها نگاه سنتی و اصرار بر محدودتر کردن زنان و پرهیز از اختلاط دو جنس در جامعه، مد نظر بوده است و از آنجا که پیشرفت محسوس زنان در جامعه برای فرهنگ و تلقی حاکم بر ایران امر مطلوبی نیست، حضور زنان را در جامعه محدود می کنند.

این پژوهشگر که با نظام آموزشی غرب به خوبی آشناست، در مقابل گفتۀ آیت الله سیرجانی که برای اثبات جداسازی جنسیتی، به تجربۀ کشورهای غربی در جداسازی دبیرستانها اشاره کرده است، می گوید که آنچه درباره اش در غرب بحث می شود ارتباطی با آنچه در ایران می گذرد، ندارد. بحث های غرب جامعه شناسانه است و طرح و برنامه ای برای تفکیک بدنبال آن نیست.

سعید پیوندی می افزاید، تمام صحبت در غرب و همه جا از بین بردن تبعیض ها و ایجاد امکانات برابر برای دختر و پسر است در حالیکه ایران تنها کشوریست که آشکارا در قانون، از آموزش متفاوت برای دختران و پسران سخن می گوید و باز چنانکه این تحلیلگر آموزشی بیان می کند، جداسازی کتابهای درسی هم بدعتی است که در ایران دیده می شود و این خطر را بدنبال دارد که در پی خود جداسازی آموزشی دختران و پسران را بیاورد.