به مناسبت در گذشت نویسنده، شاعر و سیاستمدار برجستۀ جزایر مارتینیک، امه سزر، روزنامه های امروز فرانسه مقالات متعددی را به زندگی و آثار او اختصاص داده اند.

لیبراسیون در سرمقالۀ امروز خود تحت عنوان "کرامت" می نویسد، ما دوست داریم از امه سزر این تصویر را برای خود نگه داریم که او یک دانش آموز فقیر بود که به برکت نظام آموزشی فرانسه توانست با دریافت بورس تحصیلی وارد مدرسۀ عالی Normale Supérieure شود. اما این در برابر بزرگی امه سزر چیزی نیست.

آندره برتون (André Breton) در بارۀ امه سزر گفته است "او نمونۀ کرامت" است. امه سزر از راه مبارزه و شعر خود به آوای "سیاه وارگی" تجسم بخشید، آوایی که از مرز و بوم امه سزر فراتر رفت. آوایی در دفاع از کرامت جهانی و جهان شمول انسان. امه سزر همنوعان خود، یعنی همۀ انسان ها را به درک هویت و مسئولیت خود فراخواند و بیش از هر چیز همین مایۀ توان و نیروی او بود. او می نویسد: " من تبار خود را همان گونه که هست می پذیرم، اما می خواهم با آن چه کنم؟ " .

او در سال 1950 در سخنرانی اش در بارۀ استعمار این عبارات پیامبرگونه را ایراد کرد: "تمدنی که توانائی حل مشکلاتی را که با آن درگیر می شود ندارد، تمدنی میراست".

بزرگی امه سزر نیز در مواجهه و دست و پنجه نرم کردن با مشکلات استعمار و تلاش برای حل روزانه آن بدون فرار از آن است. امه سزر بدون اینکه علاقه ای به قدرت داشته باشد، برای انجام مسئولیت خود، حدود پنجاه سال به عنوان شهردار و نمایندۀ مارتینیک انتخاب شد.

امه سزر در سال 1913 در مارتینیک متولد شد. پدر او کارمند دولت و مادرش خیاط بود. در پانزده سالگی وقتی حوصله اش از کلاس سر می رفت با اقتباس از تراژدی های یونانی، نمایش نامه می نوشت. در آن سن و سال برای او فرهنگ یونانی و لا تین پادزهر دنیای استعماری و تنگ و تار مارتینیک بود.

او از دنیای سطحی هم ولایتی های خود که ادای اروپائی بودن در می آوردند بیزار بود و می خواست خودش با فرهنگ فرانسه عمیقاً آشنا شود. در جریان تحصیل ، او با لئوپولد سدار سانگر آشنا شد که با هم به مطالعات مورد علاقۀ خود مثل اشعار رمبو (Rimbaud) شکسپیر(Shakespeare) و نویسنده های آمریکائی می پرداختند. پس از مدتی سزر و سانگر مجلۀ ادبی L’Etudiant Noir را منتشر می کنند که برای نخستین بار واژۀ "Négritude" یا سیاه وارگی در آن مطرح شد.

امه سزر می گفت :"من سیاه ام و سیاه می مانم اما هرگز در دام نژادپرستی نمی افتم. هیچ یک از ما درحاشیۀ فرهنگ جهانی نیست. فرهنگ جهان شمول وجود دارد، همین جاست و می تواند همۀ ما را بهره مند و سیراب کند. می تواند ما را گمراه هم بکند. این ما هستیم که باید کار خود را درست انجام دهیم" .

فیگارویاد آوری می کند که مرسوم شده بود که همۀ شخصیت های سیاسی فرانسه از ژاک شیراک تا سگولن رویال به زیارت امه سزر بروند. فیگارو می نویسد که امه سزر که در ابتدای فعالیت های سیاسی خود عضو حزب کمونیست فرانسه بود، پس از دخالت شوروی در مجارستان در سال 1956 و حمایت حزب کمونیست از این اقدام از این حزب رو برگرداند و به این نتیجه رسید که درک این حزب نیزاز استعمار نا درست است.

اومانیته به شوریدن امه سزر علیه طرحی که حزب حاکم UMPدر زمستان سال 2005 در پارلمان فرانسه آورده بود اشاره می کند. در آن طرح بر نقش مثبت استعمار تاًکید شده بود. امه سزر در آن زمان به همین دلیل حاضر به ملاقات با سارکوزی در مارتینیک، مدافع این طرح نشد. پس از کنار گذاشتن این قانون وقتی در مسافرت بعدی سارکوزی، امه سزر با او ملاقات کرد نسخه ای از سخنرانی معروف سال 1950خود را به وی اهدا کرد. امه سزر در آن سخنرانی می گوید :"فاصله میان تمدن و استعمار بی نهایت است. از همۀ لشکرکشی های استعماری و مقررات و ضوابط آن حتی یک ارزش انسانی نمی توان استخراج کرد".

لیبراسیون، به نقل از یکی از دوستان او، می نویسد امه سزر آتش فشانی بود در قلب کوه.

روزنا مه های فرانسه

گوش کنید 4 دقیقه 50 ثانیه

18/04/2008

نگاهی به روزنامه های فرانسه

فرد سوم صحنه سیاسی انگلیس/ اندیشه فلسفی از یک حادثه طبیعی/ خبری که انعکاس نیافت!

"نیک کلگ" در مقابل دو نیروی کهنه، کارگر و محافظه کار ،حزب لیبرال را بعنوان نیروئی مطرح می کند که که با ایندو طرز تفکر بی اعتبار فرق دارد و می تواند جوانان و کسانی را که سابقاً درانتخابات شرکت نمی کردند، جذب کند.

25/04/201015:15 TU