روز چهارم آبان مصادف است با سالروز مرگ ویگن، خوانندۀ نام آور ارمنی تباری که "سلطان جاز" ایران می نامیدندش. او شش سال پیش در لس آنجلس در اثر بیماری سرطان درگذشت.

چاپ کنید

بفرستید

نظر بدهید

ویگن دردریان، در دوم آذر ،1307 در شهر همدان بدنیا آمد. پس از پایان تحصیلات متوسطه به کار نقشه برداری مشغول شد. در عین حال با نواختن گیتار و آواز خوانی در کافه ها وبویژه در باشگاه آرارت، که یک کانون فرهنگی برای ارامنه بود، به عنوان چهرۀ جدیدی در دنیای موسیقی شناخته شد.

ساموئل خاچیکیان، کارگردان سینما که به "هیچکاک ایران" معروف بود، متوجه استعداد ویگن شد و از او برای خواندن در فیلم " چهار راه حوادث" دعوت کرد.

این آغاز ورود ویگن به سینما بود. از آن پس تا پایان اقامتش در ایران او در شانزده فیلم ایرانی در نقش های کوچک و بزرگی بازی کرد و در شمار دیگری فقط ترانه خواند.

ویگن که صدای گرم و شیوۀ ترانه خوانیش منحصر به فرد بود به رادیو تهران راه یافت. ترانه های ماندگاری چون "بارون بارونه"، "شادوماد"، "مهتاب" و"گل سرخ" از ترانه هایی بود که چند باردرهفته از رادیو شنیده می شد. او ترانه های مشترکی را نیز با خوانندگانی مانند دلکش، پوران و هایده اجرا کرد که در نوع خود تازه بود.

ویگن درآهنگ سازی نیز دستی داشت و از ملودی های ارمنی، ترکی و فرنگی در ساخته هایش استفاده می کرد.

او دراوائل دهۀ پنجاه به آمریکا مهاجرت کرد وده ها کنسرت در این کشور ونیز در کشورهای اروپایی داد و همه جا با استقبالی کم مانند روبرو شد.

او یکی دوسال آخر عمرش به سرطان مبتلاشد. و بارها خبرهای دروغینی مبنی بر مرگش منتشر شد.

حدود یک ماه پیش از مرگش در فردای انتشار یکی از این خبر ها، در 15 سپتامبر2003، همکار ما شیوامعیری با ویگن مصاحبه ای داشت که در آن آثار رنج تن و روان این هنرمند محبوب نمایان است.

گفتگو با ویگن

26/10/2009

گنجینه صداها

گنجینۀ صدا

مجمو عه ای از گفتگو های بخش فارسی رادیو بین المللی فرانسه ، با شخصیت های ادبی، فرهنگی، سیاسی و ....

17/09/200913:58 TU

شصتمین سالگرد درگذشت علامۀ قزوینی

در سال هزار و سیصد و بیست خورشیدی، شصت و شش سال پیش، تصحیحی از دیوان حافظ به همت علامه محمد قزوینی و قاسم غنی در تهران منتشر شد که امروز هم پس از گذشت شصت وشش سال به گفته و نوشتۀ اکثریت قریب به اتفاق حافظ شناسان و حافظ پژوهان، اگر معتبرترین و قابل اعتماد ترین نسخۀ دیوان حافظ نباشد به یقین یکی از معتبرترین و قابل اعتمادترین نسخه های چاپی این دیوان است.

27/05/200912:27 TU

یاد غزاله علیزاده گرامی باد

سیزده سال از مرگ غزاله علیزاده، نویسندۀ توانا، می گذرد. با اینکه او معتقد بود ظرفیت تحمل زنان ایرانی در مقابل شدائد اعجاب انگیز است، رنجور و افسرده از بیماری طولانی سرطان، در اردیبهشت ماه سال 1375 در جنگلی در حاشیۀ روستای جواهرده رامسر خود را بدار آویخت.

17/05/200912:38 TU