از آنجا که همانطور که خود این نشریات نوشته اند، جواز کار خبرنگاران خارجی در ایران برای 48 ساعت لغو شده بود، مقالات این روزنامه ها بر اساس گفتار شاهدان عینی، گفتۀ برخی از تظاهرکنندگان و گزارش هائی می باشد که در سایت های دولتی و غیر دولتی منتشر شده است.

روزنامه های فرانسه، با شرح تاریخچۀ این روز و دلایل و زمینه های شکل گیری جنبش سبز در ایران، حضور گستردۀ دانشجویان و مردم را در دانشگاه، اطراف دانشگاه و در میادین مرکزی شهر نشانی از ادامۀ حرکات اعتراضی دانسته اند و رقم تظاهرکنندگان را در تهران و شهرستانها هزارها نفر ذکر کرده اند.

تیتر همۀ روزنامه ها از ادامۀ زورآزمائی مردم و دولت حکایت می کند که لغت "خیابان" را در اشاره به قدرت و حضور مردم، در مقابل لغت "رژیم" یا "قدرت حاکم" و "نیروی پلیس" آورده اند وسپس در مقاله های خود زوایای مختلف این رویاروئی را در دو سوی برخورد شکافته اند.

فیگارو، با معرفی یک دختر جوان، نمونه ای از جوانان معترضی را به تصویر می کشد که با ترس کنار آمده اند. دختر جوانی که با خبرنگار فیگارو گفتگو کرده است، تجربۀ بازداشت را شخصاً و در خانواده و دوستانش داشته است و با این وجود خود را برای بدتر از این هم آماده کرده و با شرکت در راهپیمائی خطرناک دیروز، معتقد است که برای بازگشت دیر شده است.

لیبراسیون، از حضور شجاعانۀ زنان می نویسد که در عکس های تظاهرات در صف اول، دیده می شوند و به نوشتۀ این روزنامه، شاید برای حفاظت از مردان درجلوی آنها سپر گرفته اند.

لوموند، در کنار خبر کوتاه خود عکسی از این دختران که چهره هایشان را با شال سبز و یا سیاه پوشانده اند، چاپ کرده است.

اومانیته، نیز بررسی خود را با این جمله شروع می کند که مخالفان هیچ فرصتی را برای اعتراض از دست نمی دهند.

جدا از نحوۀ طرح راهپیمائی دیروز، همۀ روزنامه ها به تدارک شدید امنیتی، محاصرۀ پلیسی بی ثمر دانشگاه، همکاری بسیج و پلیس، استفاده از گاز اشگ آور و شوکر برقی، و تهدید و ارعاب و دستگیری تظاهر کنندگان اشاره دارند.

فیگارو و لیبراسیون با اشاره به پیدایش شعارهائی در ارتباط با رهبری، به تند شدن شعارها و شکستن تابوی قدسیت رهبری اشاره می کنند. فیگارو به پدیدۀ جدید شعار نویسی شبانه، روی دیوارها هم توجه کرده و از وجود پرچم ایران بدون آرم جمهوری اسلامی در بین جمعیت خبر داده است.

اومانیته با استناد به سایت فائزۀ هاشمی از حضور وی در بین دانشجویان خبر می دهد و وبالاخره همۀ نشریات، سخنان میرحسین موسوی را درج کرده اند که گفته است، "گیرم دانشجویان را ساکت کردید با بقیۀ مردم چه می کنید"؟

سخنان اخیر هاشمی رفسنجانی و آیت الله مکارم شیرازی نیز درمیان این مطالب دیده می شود که به نظر این روزنامه نگاران، نگرانی هیئت حاکمه را از گسترش اعتراض ها نشان می دهد.

بعد از شرح تظاهرات، به تحلیلی از "ژان پیر پرن" در لیبراسیون می پردازیم که از روند حرکت رژیم ایران بسوی یک دیکتاتوری نظامی حکایت می کند.

ژان پیر پرن می نویسد، علیرغم پیدایش نیروی مخالف، قدرت حکومتی محکم است و نیروی امنیتی خود را هرچه بیشتر تقویت می کند.

خبرنگار لیبراسیون با برشمردن زمینه های قدرت گیری سپاه در حوزۀ اقتصادی و مدیریت، معتقد است، یک کودتای غیر رسمی در جریان است که قدرت مرکزی را به پاسداران منتقل می کند. به نظر او دو دگرگونی اساسی جامعۀ کنونی ایران را متحول کرده است، یکی ظهور نیروی واقعی مخالفین و دیگری که خاموش تر به پیش می رود، قدرت گیری آرام ولی حتمی پاسداران است.

"پرن"، با استناد به سخنان "ژان پیر دیگار" یک پژوهشگر فرانسوی از وجوه دوگانه مرکز قدرت یعنی علی خامنه ای و محمود احمدی نژاد وحجتیه می نویسد و با توجه به نفوذ حجتیه در سپاه و بسیج، به وفاداری آنان به این یا آن قطب قدرت اشاره می کند.

خبرنگار لیبراسیون، در تحلیل نهائی خود پس از نشان دادن اختلاف های موجود میان جناح ها و شخصیت های بانفوذ ایران، می نویسد که اگرچه رهبری ایران منزوی است و دچار انشعاب شده، اما بدون شک آنچنان هم که به نظر می رسد ضعیف نشده است.

به نظر "ژان پیر پرن"، قدرت رهبران موجود ناشی از ضعف مخالفان آنان است. مخالفانی که با وجود آنکه دولت را به چالش کشیده اند، نتوانسته اند یک سازماندهی واقعی بوجود بیاورند و اعتصابی برپا کنند. مخالفانی که رهبرانشان بقول مهدی کروبی، رهبر نیستند و هریک سوابق ناروشنی در عملکرد گذشتۀ خود دارند. در انتهای مقاله می خوانیم که با نظامی شدن بیشتر حاکمیت، مذهبیون بزرگ بخاطر برخوردهای های افراطی، از آن فاصله می گیرند.

نگاهی به روزنامه های فرانسه

فرد سوم صحنه سیاسی انگلیس/ اندیشه فلسفی از یک حادثه طبیعی/ خبری که انعکاس نیافت!

"نیک کلگ" در مقابل دو نیروی کهنه، کارگر و محافظه کار ،حزب لیبرال را بعنوان نیروئی مطرح می کند که که با ایندو طرز تفکر بی اعتبار فرق دارد و می تواند جوانان و کسانی را که سابقاً درانتخابات شرکت نمی کردند، جذب کند.

25/04/201015:15 TU