زمینه ها و زمانه ها

مراسم سالگرد انقلاب را چگونه باید تفسیر کرد؟

به قلم : بیژن  برهمندی

تاریخ انتشار مقاله  14/02/2010 به روز شده  14/02/2010 15:31 TU

مراسم پر سر و صدای  سالگرد انقلاب بهمن که تدارک آن  توسط هر دو جناح رقیب هفته ها طول کشیده بود، سرانجام در یک جو  باور نکردنی  ارعاب و خشونت ، و با حضور چشمگیر و بی سابقه تعداد بسیار زیادی نیرو های نظامی و انتظامی و نیز غیر نظامیان بسیجی  و ماموران امنیتی، در تهران و شهرهای بزرگ کشور انجام شد و به پایان رسید. در این مراسم از سیصد خبر نگار خارجی بقصد پوشش خبری این رویداد دعوت شده بود ولی در عمل آنان را مجبور کردند که در جایگاه ویژه شخصیت ها مستقر شوند بطوریکه فقط می توانستند سخنرانی رئیس جمهوری را دریافت و منتقل کنند.به این اقدامات باید اخلال در سیستم های ارتباطی و قطع شبکه  اینترنت را هم اضافه کرد، بطوریکه سرانجام این جشن سالگرد  بگونه ای به پایان رسید که رهبر جمهوری اسلامی  بلافاصله پس از اتمام آن ، از حضور "دهها میلیونی"  ملت تشکر و قدر دانی کرد که گویا توانسته اند " صحنه رویاروئی با بد دلان و بد خواهان را "  به پیروزی برسانند. او که در این بیانیه فاتحانه ، معترضان و مخالفان را " معاندان و فریب خوردگان " مینامید که " ریا کارانه دم از مردم می زنند"  اظهار خشنودی کرد که دهها میلیون انسان بصیر آنها را "بخود آورده اند."
گر چه اینجا و آنجا درگیری هائی گزارش شده است و حتی از دستگیری گروههائی از معترضین یاد می شود ، با این حال می توان گفت که یکی از مراحل  حساس هماوردی میان اپوزیسیون و حکومت ،  بدون دردسر های زیاد پشت سر گذاشته شد.
گر چه آیت الله خامنه ای قبل از این مراسم نوید داده بود که این رویداد " همه مستکبرین را مبهوت خواهد کرد" اما آنچه از دیدگاه ناظران خارجی " مبهوت" کننده ارزیابی شد ، حجم عظیم و باور نکردنی بسیج نظامی حکومت برای کنترل واقعه ای است که " جشن" سالگرد انقلاب نام داشت و در سی سال گذشته بی هیچ نیازی به این بسیج عظیم نظامی انجام می گرفت.
باید اضافه کرد که برای هرچه بیشتر "مبهوت" کردن "مستکبرین"، امسال برای اولین بار  در تاریخ سی و یک ساله عمر جمهوری اسلامی ، پوشش خبری این رویداد  بطور کامل در اختیار  رسانه های دولتی بود.  گفته می شود  که خبرنگاران خارجی در محاصره ماموران انتظامی و امنیتی حق هیچ نوع جابجائی بدون مجوز نداشتند و آنگونه که خبرگزاری فرانسه گزارش کرده است ، امسال برای اولین بار به خبرنگاران داخلی مطبوعات خارجی ، همچون دفاتر خبرگزاری ها در تهران ، دستور داده شده بود که حق  تهیه مطلب از حوادث راهپیمائی ها را ندارند وتنها می توان مراسم رسمی میدان آزادی را پوشش خبری داد.
به این ترتیب با پایان گرفتن مرحله حساسی از یک هماوردی میان  معترضین و حکومت ،  بد نیست با طرح پرسش هائی درباره چگونگی این رویداد و بویژه ارائه بیلانی از این مرحله بکوشیم برخی زوایای تاریک این واقعه را بازکاوی کنیم.
در مجله رادیوئی زمینه ها و زمانه ها با دعوت از خانم آزاده کیان پژوهشگر و استاد علوم سیاسی در دانشگاه های فرانسه ، اقای رضا علیجانی تحلیلگر مسائل سیاسی و فعال ملی مذهبی در تهران و آقای علی اکبر موسوی خوئینی نماینده مجلس ششم و فعال جنبش سبز در آمریکا ، خواهیم کوشید حوادث کشور را در پرتو رویداد سالروز انقلاب بهمن، مورد بررسی قرار دهیم.

آزاده کیان: "صف آرائی نیرو های نظامی در روز 22 بهمن نشان می دهد که تا چه اندازه رژیم در وحشت  از مخالفین خود بسر می برد. " بعقیده خانم کیان تهران دوازده میلیون جمعیت دارد در صورتیکه چند صد هزار نفر بیشتردر این مراسم"فرمایشی" و دولتی شرکت نداشتند. این مراسم نشان داد که دولت فعلی از حمایت مردم ایران برخوردار نیست.

رضا علیجانی: "در مراسم امسال ، تعداد نظامی ها و امنیتی ها بیشتر از تعداد چراغ برق ها و درخت های خیابان ها بود. این نشان می دهد که می خواستند واقعیتی را پنهان و یا سرکوب کنند."
بعقیده علیجانی  استراتژی  جنبش تحول خواهی در ایران  باید بصورت  مستمر و مسالمت جویانه ، عمدتاً با توجه به فضای داخل کشور طراحی و اجرا شود.

علی اکبر موسوی خوئینی : " اینکه فکر کنیم هسته تصمیم گیر  نیروی محافظه کار بتواند با جنبش سبز دست به یک مصالحه ای بزند ، یک توهم است."
بعقیده او پیام رهبری ، به این دلیل که اکثریت مردم معترض را نا دیده گرفته و آنها را فریب خورده خطاب کرده است ، از اصل خطاست.