Nowości muzyki klasycznej

Clara Haskil w Salzburgu

Stefan Rieger

Tekst z 07/03/2007 Ostatnia aktualizacja 07/03/2007 21:18 TU

Universal

Było to z pewnością pianistyczne wydarzenie Roku Mozartowskiego. Zawdzięczamy je wszakże nie współczesnym, lecz siedmiu mistrzom dawnej ery, których dokonania na Festiwalu w Salzburgu, między 1956 a 1974 rokiem, wyciągnięte zostały z archiwów i wydane na dwóch kompaktach przez firmę Orfeo, w lśniącej nowym całkiem blaskiem szacie dźwiękowej.

Clara Haskil, Shura Cherkassky, Glenn Gould, Claudio Arrau, Emil Gilels, Wilhelm Backhaus i Clifford Curzon: jest w czym przebierać.
Fascynująca Sonata a-moll Arraua, od której wieje grozą, analityczna i absolutnie krystaliczna gra Goulda, z pamiętnego recitalu w 1959 roku, a nade wszystko zapewne Sonata C-dur Koechel 330 pod palcami Clary Haskil, z sali festiwalowej w Salzburgu w roku 1957. To być może – obok nagrań Lili Kraus – absolutny ideał mozartowskiej interpretacji.

Uderza przy tym pozorny paradoks: jak to się dzieje, że wiele z tych staroci tak jest „nowoczesnych” - jakby najwięksi z dawnych mistrzów czuli instynktownie to, do czego dzisiejsi „barokowcy” doszli drogą mozolnej egzegezy, wskrzeszając niegdysiejsze brzmienia, wymarłe instrumenty i zapomniany styl artykulacji? Połyskujący brązem dźwięk Arraua kojarzy się ze starym fortepiano, a Clara Haskil – w owym Allegretto z Sonaty C-dur – podchodzi do Mozarta od strony synów Bacha, zrywając z pseudo-romantyczną tradycją wiedeńskiego lukru i wody różanej.

Mozart – Sonata KV330, Allegretto – C.Haskil   ORFEO C1720621