Teatr

Paryskie teatry w kwietniu i maju

 Agnieszka Kumor

Tekst z  25/04/2007 Ostatnia aktualizacja 16/02/2010 17:36 TU

 

 

Wiosna w Paryżu rozpasała się do tego stopnia, że przypomina raczej lato. Podobnie pogodna aura panuje w teatrach paryskich. Jest w czym wybierać, a nawet przebierać. Pozostawiając na boku mniej udane realizacje, skupmy się na tych prawdziwie interesujących, które czekają nas na przełomie kwietnia i maja.

Czego nie widać? (tym razem nie u Michaela Frayna...)

Znany z ciekawych eksperymentów i dobrego aktorstwa Théâtre de Gennevilliers zmienił ostatnio dyrektora. Odszedł jego założyciel i wieloletni dyrektor, Bernard Sobel, pojawił się młody twórca mocno nasycony teatrem wizualnym, Pascal Rambert. Czy zdoła utrzymać wysoki poziom? Zobaczymy. Na razie zaprosił sprawdzony tandem, który stanowi para (w życiu i na scenie): Stanislas Nordey i Valérie Lang. Z innymi aktorami Narodowego Centrum Dramatycznego w Bretanii przywieźli oni Filozofię buduaru, spektakl oparty na dziełach markiza de Sade’a. Podtytuł przedstawienia Niemoralni wychowawcy mówi wiele – chodzi o erotyczną edukację młodej panny. Libertynizm zaprawiony ateizmem, swoboda myślenia nierozdzielna od swobody kopulacji... wysoki poziom aktorstwa i inteligentna reżyseria gwarantują, iż rzecz nie mija się z dobrym gustem. Więcej: teatr w teatrze, subtelna aluzja, to „czego nie widać” znaczą więcej niż „golizna”, twierdzi adaptatorka i reżyserka spektaklu, Christine Letailleur.

Po francusku w oryginale

Kto z przybyszów odwiedzających Paryż zna francuski i chciałby poznać Bernarda-Marię Koltèsa w oryginale, wybierze się do Komedii Francuskiej, gdzie grany jest Powrót na pustynię, tego autora, historia rodzinna rozgrywająca się na głębokiej prowincji francuskiej w okresie wojny w Algierii. Konfrontacja filozofii i sposobu życia starszego już rodzeństwa nie obejdzie się bez ofiar. Kreacja Martine Chevallier, w roli Matyldy Serpenoise, „marnotrawnej” siostry wracającej na łono rodziny, zdobyła wielki aplauz programu radiowego France Culture. Najlepsze tłumaczenie nie zastąpi oryginału, tego „Racine’a naszych czasów”, jak mówił o Koltèsie Patrice Chéreau.

W czterech wersjach językowych z napisami

Jednym z najlepszych reżyserów młodego pokolenia we Francji jest bez wątpienia Dominique Pitoiset. Wybrał on wielofunkcyjną halę Atelier Berthier (Teatr Odeon), by pokazać tam Burzę Williama Shakespeare’a. Reżyser dobrał sobie różnorodną obsadę, tak pod względem stylu gry, jak i języka. Obok aktorów francuskich, wystąpią ich angielscy, niemieccy i tunezyjscy koledzy. Każdy gra we własnej wersji językowej. Czy commedia dell’arte, Brecht, Szekspir i szkoła francuska zmieszczą się w iluzorycznym świecie Prospera? To wyzwanie, jakie sobie postawili twórcy tego imponującego przedstawienia. Skrzydeł doda im z pewnością muzyka Antonio Vivaldiego.

4 – 20 maja 2007, Théâtre de Gennevilliers, La Philosophie dans le boudoir ou Les instituteurs immoraux (Filozofia buduaru czyli niemoralni wychowawcy), Markiz de Sade, reż. Christine Letailleur, obsada: Stanislas Nordey, Valérie Lang, Charline Grand, Bruno Pesenti, Philippe Cherdel, Guy Prévost i Stéphanie Cosserat.

27 kwietnia i 5, 9, 11, 16, 19, 21, 30 maja oraz 9 czerwca 2007 (ostatnie przedstawienie) Comédie Française (Komedia Francuska), Le Retour au désert (Powrót na pustynię), Bernard-Marie Koltès, reż. Muriel Mayette, obsada: Catherine Ferrran, Catherine Hiegel, Dominique Constanza, Martine Chevallier i inni.

27 kwietnia - 2 czerwca 2007 Théâtre de l’Europe – Odéon, La Tempête (Burza), William Shakespeare, reż. Dom inique Pitoiset, obsada : Houda Ben Kamla, Ruggero Cara, Andrea Nolfo, Mario Pirrello, Dominique Pitoiset, Sylviane Röösli i inni. Do muzyki Antonio Vivaldiego.