Teatr

Sezon 2007/2008 w Teatrze de la Ville

Agnieszka Kumor

Tekst z 29/08/2007 Ostatnia aktualizacja 21/05/2008 13:24 TU

Mający dwie sale Théâtre de la Ville rozpocznie sezon dopiero w październiku, ale za to klasyką teatru współczesnego: będzie to Huis clos czyli Przy drzwiach zamkniętych Jean-Paul Sartre’a, już chyba nigdzie w Polsce ten dramat nie jest grywany, podczas gdy Francuzi – jak widać – chętnie do niego sięgają.

 

Przy drzwiach zamkniętych

„Łóżka nie ma, ponieważ nigdy się tu nie śpi, drzwi są zamknięte, na zewnątrz tylko korytarze, potem inne pokoje, inne korytarze, schody, to wszystko. Znajdujemy się bowiem w piekle”, tak streszczał akcję sztuki Stanisław Marczak-Oborski, przywołując słynną maksymę autora Much – „Piekło to inni”. Tym razem powrót egzystencjalizmu na sceny francuskie zawdzięczamy Michelowi Raskine’owi, który będzie pokazywał swój spektakl od 2 do 26 października, w Abbesses, na małej scenie Teatru de la Ville.

W listopadzie, na głównej scenie, obejrzymy N.Q.Z.C. / arkiologi, spektakl wedle pomysłu, autorstwa i w reżyserii belgijskiego twórcy Wayna Trauba. Na intrygujący tytuł złożyły się pierwsze litery zdania spotykanego w dokumentach Inkwizycji, oznaczającego doszukiwanie się prawdy. Wayn Traub łączy w swych spektaklach sprawy codzienne, wręcz banalne, z mitologią, a przynajmniej z tym, co sam pod nią rozumie. W centrum jego najnowszej sztuki znalazł się dramat rodzinny.

Spokojnie, to koniec świata

Zaraz potem, również w listopadzie, Teatr de la Ville „wprosił się” do Teatru de la Cité Internationale (miasteczka uniwersyteckiego), gdzie zobaczymy w reżyserii François Berreur’a Juste la fin du monde (Tylko koniec świata) Jean-Luca Lagarce’a, opowieść o synu odwiedzającm po długiej nieobecności rodzinny dom. Louis wrócił, by powiedzieć coś ważnego, okaże się to jednak niemożliwe, swą tajemnicę powierzy widzom – cierpi na śmiertelną chorobę. Sztuka ma podtekst autobiograficzny - Jean-Luc Lagarce dowiedział się, że jest chory na AIDS w roku 1988, ale temat śmierci i niemożności porozumienia z najbliższymi obecny był w jego teatrze już wcześniej. Autor zmarł w roku 1995, jego teksty cieszą się niezmiennym powodzeniem. Jest najczęściej grywanym autorem we Francji - najlepszy dowód, że kolejną jego sztukę Powrót do cytadeli pokaże w grudniu również w Abbesses – François Rancillac.

Sztuki Lagarce’a zostały przetłumaczone na 12 języków, w tym na polski. Zaś François Berreur gościł kilka razy w Polsce, ostatnio w roku 2003 na zaproszenie Teatru Dramatycznego, Teatru Studio i Instytutu Francuskiego w Warszawie. Jego spektakle znane są również polskim widzom.

Koltès i Chechow

Z innych autorów wymieńmy: Brechta (Pan Puntila i jego sługa Matti w reżyserii Omara Porrasa) oraz wciąż popularnego Koltèsa, z adaptacją i realizacją jego pierwszej powieści La Fuite à cheval très loin dans la ville (Bardzo daleka ucieczka konna w miasto) wystąpi w lutym przyszłego roku Laurent Laffargue, który określa tekst Koltèsa jako: „poetycki thriller przy drzwiach zamkniętych”. Powtórka Sartre’a?

 

Górą prowincja!

James Spencer Henry Edmond Marcel Thierrée urodził się w r. 1974 w Lozannie i jest wnukiem Charlie Chaplina. Pracował z Peterem Greenawayem, Bobem Wilsonem, Benno Bessonem. Aktor, akrobata, tancerz, muzyk, reżyser ma na swym koncie wiele spektakli zrealizowanych ze swoją trupą La Compagnie du Hanneton.

W r. 2007 Thierrée zdobył filmowego Césara i teatralnego Moliera. W kwietniu w Teatrze de la Ville pokaże Au revoir parapluie (Do zobaczenia parasolu), wyróżniony Molierem jako najlepszy spektakl prowincjonalny.