Henri Desmarest dopiero po śmierci Lully’ego zdołał się przebić ze swymi operami do Akademii Królewskiej w Wersalu. Uchodził za najbardziej godnego następcę Włocha, ale zapałał namiętnością do jednej ze swych uczennic i gdy jej ojciec, ważna figura, odmówił mu jej ręki, uciekł ze swą ukochaną zagranicę, by w końcu wylądować na dworze hiszpańskim i tam stanąć na ślubnym kobiercu. W Wersalu mu nie wybaczono i nawet symbolicznie powieszono jego kukłę. Nie wiem, czy to dlatego właśnie Desmarest został jakoś zapomniany podczas trwających przez cały miesiąc, do 21 października, obchodów 20-lecia Centrum Muzyki Barokowej w Wersalu – w każdym razie żadna z jego oper czy pięknych motetów nie zmieściły się w programie ponad stu koncertów. Jest za to okazja, by o nim przypomnieć, gdyż Christophe Rousset ze swym zespołem Les Talents Lyriques nagrał po raz pierwszy dla Ambroisie jego tragedię Wenus i Adonis z 1697 roku. Rousset jest lepszym klawesynistą niż dyrygentem, ale nie będziemy wybrzydzać, gdyż to rarytas, zaś Karine Deshayes i Sebastien Droy, w rolach tytułowych, ujmują świeżością swych głosów.

Desmarest – Venus et Adonis – Christophe Rousset, Les Talents Lyriques     Ambroisie AM127