Onyx

W Podróż zimową wybierają się najczęściej barytony (jak Hans Hotter, Dietrich Fischer-Dieskau czy Mathias Goerne, legendarni już wędrowcy), lecz i tenorom (jak Peter Schreier, który wybrał wariant upiornego „dreszczowca” czy Christophe Pregardien, stawiający na precyzyjną wiwisekcję) zdarza się zapuszczać na tę skutą lodem pustynię, zaludnioną przez Schuberta widmami jego obsesji. Ale nawet i panie próbują się czasem podszyć pod zimowego Wanderera, co niekoniecznie się sprawdza, gdyż cykl został ewidentnie skomponowany z myślą o męskim, bardziej masywnym głosie. Co najwyżej mezzosopranistka Brigitte Fassbaender, stawiając na dramatyzm czy zgoła szaleństwo, umiała nadać poematom Müllera konsystencji – za cenę pewnej ekspresyjnej histerii.

(Foto: Opera de Paris)

Christine Schäfer – która lubi nietypowe przedsięwzięcia, przerzucając się chętnie z Baroku na muzykę awangardy, i z powrotem - wybrała przeciwstawną opcję. Dystansuje się od mroźnej i upiornej nadrzeczywistości, nie próbując bynajmniej podszywać się pod Wędrowca. Przypomina raczej narratorkę, która opowiada dzieciom tę straszną historię, chwilami wręcz z uśmiechem i lekkim przymrużeniem oka, przyjmując szybsze niż zwykle tempa, lecz potrafiąc też – poniekąd przez odejmowanie, zawieszenie głosu, szepty – oddać bezmiar samotności i skrajnego wyczerpania.

Zapomnianą przez rynek płytę z 2006 roku, trzymaną przez firmę Onyx w szufladzie przez trzy lata, wskrzesza dziś Diapason, wyróżniając ją złotem. Posłuchajmy Christine Schäfer i towarzyszącego jej z wielkim wyczuciem Erica Schneidera w dziesiątej pieśni cyklu, zatytułowanej Rast, czyli Odpoczynek.

CD Schubert – Winterreise, Rast – Ch.Schäfer/E.Schneider Onyx 4010