Włochy

Tekst z 13/05/2008 Ostatnia aktualizacja 16/05/2008 11:28 TU

„Pełzający maj”- tak z uwagi na swoją długość nazwany został ruch studencki we Włoszech. Początki rewolty studenckiej sięgały roku 1966 i potrwały aż do „ciepłej jesieni” roku 1969. Natomiast apogeum przypadło właśnie na rok 1968. Studencki opór przybrał głównie formę strajków na uniwersytetach, nieuczęszczania przez studentów na zajęcia oraz zajmowania przez młodzież pomieszczeń uniwersyteckich. Od listopada 1967 okupowano katolicki uniwersytet w Mediolanie i fakultety literatury w Turynie. W grudniu, kiedy rząd przedstawił projekt reformy uniwersyteckiej, studenci zajmują lokale uniwersytetów w Neapolu, Padwie, Salerno i Genui. Podobnie jak w większości państw Zachodu, protestuje się przeciwko wojnie w Wietnamie, ale we Włoszech sprzeciw ten ma ponadto pokazać chęć zerwania z klasą polityczną. Kiedy w końcu grudnia 1967 prezydent Johnson przybywa do Rzymu, miasto zostaje oblężone. W styczniu fala protestów objęła dziesiątki innych włoskich miast, starcia pomiędzy manifestantami i policją stawały się coraz bardziej brutalne. 23 stycznia 1968 w wielu włoskich miastach odbyła się manifestacja skierowana przeciwko reformie szkolnictwa wyższego, ale to w Rzymie 1 marca miały miejsce najbrutalniejsze starcia, w czasie których wielu uczestników zostało rannych. Działania w stolicy trwały 18 miesięcy. Podobne zajścia miały miejsce w Turynie w marcu i listopadzie, w Pizie w kwietniu, w Mediolanie w marcu i grudniu 1968.

W przeciwieństwie do innych państw, włoski ruch studencki zdołał się zjednoczyć ze światem robotniczym. Główne organizacje polityczne i związki zawodowe manifestowały postawę otwartości wobec ruchów studenckich. Widoczne było współdziałanie młodzieży z nową generacją robotników – migrantów z południa na północ Włoch i ze wsi do miasta, które było niemożliwe we Francji. Wykorzenienie społeczne, które dotknęło część populacji studenckiej wywodzącej się z klasy średniej, powodowało podobne frustracje, jak te które rodziły się wśród robotników. W kwietniu 1968 sekretarz generalny Partii Komunistycznej, Luigi Longo, dyskutował ze studentami na temat strategii i taktyk rewolucyjnych - rzecz nie do pomyślenia we Francji.

Ruch studencki zmienił włoskie społeczeństwo, które w tamtym okresie znajdowało się wciąż pod dużym wpływem Kościoła katolickiego – nawoływano do tego, aby Kościół był bliżej ludzi, szczególnie biednych i stał się mniej zhierarchizowany. Wydarzeniom roku 1968 przypisuje się także wprowadzenie do ustawodawstwa rozwodów i aborcji.