Festiwal Paryż Kwatera Letnia

Trisha Brown i Antibalas

Agnieszka Kumor

Tekst z 06/08/2008 Ostatnia aktualizacja 08/08/2008 16:27 TU

Trisha Brown Canto/Pianto
fot. Chris Callis

W Paryżu trwa festiwal Paris Quartier d’Eté. Dla Paryżan, spędzających lato w mieście, a także przyjezdnych gości jest to świetna okazja spotkania z artystami, których być może nie spotkaliby w innych warunkach. Jak przed tygodniem wielkim powodzeniem cieszyły się występy kompanii Trishy Brown, tak obecnie furorę robi zespół Antibalas Afrobeat Orchestra z Nowego Jorku.

Trisha Brown Spanish Dance (Early works)
fot. Tristan Vales

Dialog tańca z muzyką

Wielka dama tańca nowoczesnego, Trisha Brown, pokazała w Paryżu kilka swoich prac. W Ogrodach Tuileries przygodni przechodnie mogli podziwiać wczesne prace amerykańskiej choreograf z lat 70. w kilkunastominutowych układach.

 

 

Trisha Brown Floor of the Forest (Early works)
fot. Trisha Brown Company

 

 

 

 

 

 

Natomiast na dziedzińcu Palais Royal pokazany został „pełnometrażowy” spektakl poświęcony pamięci Roberta Rauschenberga, scenografa i plastyka, wieloletniego współpracownika Trishy Brown. Rauschenberg, jeden z przedstawicieli ekspresjonizmu abstrakcyjnego i prekursorów pop artu, zmarł w maju 2008 roku. Spektakl Trishy Brown to składanka kilku choreografii, ukazujących wzajemny dialog tańca i muzyki. W Foray Forêt, z roku 1990, tancerze rozpoczynają układ zanim zabrzmi muzyka. Po kilkunastu minutach działań w zupełnej ciszy, z głębi ogrodu Palais Royal daje się słyszeć orkiestra dęta. Muzyka „okrąża” trybunę, na której siedzą widzowie, jest echem dla działań tancerzy, po czym „odpływa” w dal, pozostawiając nas w zauroczeniu.

Trisha Brown Present Tense
fot. Nan Melville

Ruch pędzla na płótnie

Kolejny projekt, Present Tense, zrealizowany został w roku 2003, na zamówienie Międzynarodowego Festiwalu Tańca w Cannes. Ubrani w kostiumy w ostrych kolorach tancerze wykonują układ do sonat i interludiów na fortepian Joha Cage’a. Ich ruchy przypominają pociągnięcia pędzla na płótnie, nerwowe, krótkie, to znów leniwe, powolne. Tu żółta plama, tam czerwona. I wreszcie Canto/Pianto, z 1998, do fragmentów Orfeusza Monteverdiego. Kobieta niesiona przez mężczyzn wydaje się być w stanie nieważkości, ciało tancerza „płacze” z emocji po utraconej ukochanej. Bardziej sugeruje nam się „ciemności” Tartaru niż je przedstawia. Delikatna, poruszająca muzyka sfer prowadzi dialog z chłodną ekspresją choreografii Trishy Brown. Jej spektakl jest jak malarska abstrakcja, odwołuje się do naszego poczucia estetyki, odwraca wartości i wymiary, napawa bezprzedmiotową radością.

Wieczór zapowiadał się leniwie...
Agnieszka Kumor, RFI

 

... po kilku nutach, ciekawość słuchaczy sięgnęła zenitu!
Agnieszka Kumor, RFI

 

 

 

 

 

Występ orkiestry Antibalas w kiosku muzycznym Ogrodu Luksemburskiego
Agnieszka Kumor, RFI

 

Antibalas Afrobeat Orchestra
fot. dr

Kamizelka kuloodporna na blues życia

Trzeba pojechać do samego Brooklynu, by ich posłuchać. Tym razem to oni opuścili Nowy Jork i zawitali do francuskiej stolicy. Antibalas Afrobeat Orchestra inspirują się stylem muzycznym wymyślonym w latach 70. przez nigeryjskiego saksofonistę Felę Anikulapo Kutiego. Zmarły w roku 1997 Kuti ze stworzoną przez siebie sekcją rytmiczną i grupą chórzystek grał afrobeat, mieszankę gospel, improwizacji jazzowych, podwórkowej orkiestry dętej i afrykańskich bębnów, pulsującego rocka, soul i funk.

Śladem swego mistrza, który trudnił się działalnością opozycyjną i był prześladowany przez reżym w Lagos, Antibalas wyrażają swą muzyką ostry sprzeciw wobec rządów Busha. Ich trzeci album wydany w roku 2004 nosił tytuł „Czym jest ta Ameryka?” Ich ostatni album Security wydało wydawnictwo ANTI-records. Antibalas Afrobeat Orchestra, których styl flirtuje z melodyjnymi rytmami latynoskimi, wystąpili w Ogrodzie Luksemburskim; ich koncerty przewidziano również w dziewiętnastce, jedenastce, osiemnastce i dwudziestce. Cały Paryż dał się ponieść nerwowemu afrobeatowi: stary czy młody, bogaty czy biedny - każdy odszedł z cząstką energii, jaką emanują ci niezwykle interesujący artyści.