Polska w prasie francuskiej

"Le Monde" o Jerzym Buzku

 Katarzyna Zawidzka

Tekst z  15/07/2009 Ostatnia aktualizacja 15/07/2009 14:36 TU

Jerzy Buzek, Parlament Europejski, 14 lipca 2009
(Foto:Reuters)

Popołudniowy Le Monde informuje o nominacji Jerzego Buzka na szefa Parlamentu Europejskiego, kreśląc przy okazji jego sylwetkę. 20 lat po pierwszych wolnych wyborach w Polsce i 5 lat po wejściu Polski do Unii Europejskiej jeden z jej obywateli stanął na czele jednej z najważniejszych instytucji europejskich. Dziennik podkreśla, że Buzek został wybrany zdecydowaną większością głosów (555 na 713 głosujących). Po ogłoszeniu wyników niewielu znalazło się takich, którym ten wybór nie przypadł do smaku.

Bojownik o prawa człowieka, członek „Solidarności”, protestant ze Śląska, konserwatysta i liberał, umiarkowany w swoich sądach i zachowaniach, szukający zgody i kompromisu. Jako eurodeputowany wniósł spory wkład w europejskie programy naukowe. Tyle na pierwszej stronie, tytułem informacji.

Wewnątrz numeru nieco pogłębiony portret tego spokojnego i pracowitego polityka, który nigdy nie szukał rozgłosu, dyskretnego, z dobrymi manierami. Tytuł artykułu brzmi: Drugie życie Jerzego Buzka. Po raz pierwszy pojawił się on bowiem na scenie międzynarodowej w 1997 roku, jako premier Polski. Wówczas był mało znanym Ślązakiem, specjalistą w dziedzinie inżynierii chemicznej, który na dobre zaczął zajmować się polityką w 1980 roku, wstąpił do „Solidarności”, a w 1981 pełnił funkcję przewodniczącego I Krajowego Zjazdu Delegatów w Gdańsku. Po wprowadzeniu stanu wojennego kierował strukturami podziemnymi związku.

Zdaniem autorki artykułu, Marion Van Renterghem, nowy przewodniczący Parlamentu Europejskiego jest postacią symboliczną – kojarzy się przede wszystkim z walką o wolność w „Solidarności”, która tworzyła historię Europy. Jest też pierwszym obywatelem kraju z byłego bloku sowieckiego, który stanął na czele jednej z trzech najważniejszych instytucji europejskich. Autorka przytacza również słowa samego Buzka, który przyznaje, że kiedyś, dawno temu, marzył o funkcji ministra w demokratycznym rządzie polskim. Nigdy jednak nie myślał, że może przewodzić Parlamentowi Europejskiemu. Francuski polityk, eurodeputowany, Joseph Daul podsumował to w ten sposób: nie ma już Europy wschodniej i zachodniej, jest jedna Europa.

Pięć lat temu inny Polak był kandydatem na stanowisko, które obecnie obejmuje Jerzy Buzek. Był to Bronisław Geremek. Niestety, jemu się nie powiodło. Małomówny i niezbyt charyzmatyczny Jerzy Buzek miał w ręku atuty, konieczne do objęcia tej funkcji, mającej raczej charakter symboliczny: niestrudzony bojownik o prawa człowieka, skłaniający się ku dialogowi, konserwatysta i umiarkowany liberał, dobrze zakorzeniony w tradycji chrześcijańsko-demokratycznej.

Jako eurodeputowany (2004-2009) był autorem raportu na temat europejskich programów badań naukowych. Jako premier (1997-2001) był odpowiedzialny za istotne reformy dotyczące decentralizacji, szkolnictwa, emerytur i służby zdrowia. To za jego czasów Polska weszła do NATO. To również za jego czasów rozpoczęto negocjacje w sprawie wejścia Polski do Unii Europejskiej.

Po wtorkowym głosowaniu eurosceptycy zarzucili mu popieranie traktatu lizbońskiego, socjaliści francuscy wstrzymali się od głosowania – krytyki były jednak rzadkie. W końcu to symbol wolnej Polski i zjednoczonej Europy.