Stany Zjednoczone, Japonia, Meksyk

Tekst z 13/05/2008 Ostatnia aktualizacja 15/05/2008 14:02 TU

Stany Zjednoczone

Wszystko tak naprawdę zaczęło się właśnie w USA, gdzie od początku lat 1960 rozwijała się wielość form, kultur, różnorodność obyczajów i zwyczajów, gdzie coraz bardziej dawała o sobie znać krytyka ówczesnego ładu. Rewolty na kampusach uniwersyteckich narodziły się w 1960 r. w Greensboro, w Karolinie Płn., czarnoskórzy studenci walczyli o prawa obywatelskie, a w tym samym czasie biali studenci domagali się zaprzestania prób jądrowych, wolności słowa na uniwersytetach, szacunku dla wolności obywatelskich i neutralności wobec reżimu Fidela Castro. Punktem kulminacyjnym okazał się rok 1964; na Uniwersytecie Kalifornii – Berkeley, Ruch Wolności Słowa odniósł wielkie zwycięstwo doprowadzając do złagodzenia uniwersyteckich zarządzeń dotyczących prawa do wyrażania opinii politycznych na terenie Uniwersytetu. Z intensyfikacją działań wojennych w Wietnamie w 1965 r., obudziły się głosy młodych ludzi, zgrupowanych w stowarzyszeniu Studenci na rzecz Demokratycznego Społeczeństwa, którzy 17 marca zorganizowali jedną z pierwszych narodowych manifestacji przeciwko wojnie; protesty odbywały się również przed Białym Domem.

Japonia

(Foto: Reuters)

W Japonii studenci w początku lat 1960, a w szczególności od roku 1967 manifestowali przeciwko szczególnym więziom, jakie ich kraj łączyły ze Stanami Zjednoczonymi po przegranej w II wojnie światowej. W roku 1948 pod egidą Partii Komunistycznej powstała Japońska Federacja autonomicznych stowarzyszeń studenckich, od roku 1959 była uzbrajana przez różne rywalizujące ze sobą frakcje skrajnej lewicy. W 1960 ruch organizował manifestacje w Tokio, opowiadając się przeciwko wizycie prezydenta Eisenhowera, i zmuszając premiera do dymisji. Wraz z intensyfikacją działań USA w Wietnamie mnożyły się manifestacje, które stawały się coraz bardziej gwałtowne i spektakularne. W październiku i w listopadzie 1967 doszło do incydentów, które miały nie dopuścić do wizyty premiera Japonii w Wietnamie, a w szczególności w Stanach Zjednoczonych. Jednocześnie społeczeństwo japońskie domagało się opuszczenia przez żołnierzy amerykańskich Okinawy, gdzie znajdowały się amerykańskie bazy militarne. W II poł. 1968 r. do studentów manifestujących na uniwersytetach przyłączyli się robotnicy. W czasie zajść w Japonii szczególną agresję przejawiały dobrze zorganizowane grupy, podzielone na mniejsze 200-osobowe oddziały i rozpoznawane za pomocą koloru nakryć głowy.

Meksyk

Także młodzież z Trzeciego Świata zainspirowana wydarzeniami maja 1968 w Paryżu postanowiła zaprotestować przeciwko władzy, autorytetowi oraz światowemu ładowi. Ich działania były dla władzy tym bardziej uciążliwe, że Meksyk był wówczas organizatorem Olimpiady. Sześć dni przed jej otwarciem miała miejsce -„masakra na placu Trzech Kultur”. 2 października trzystu studentów zostało pobitych przez policję i armię. Ale wszystko zaczęło się tak naprawdę kilka miesięcy wcześniej, kiedy studenci Narodowego Autonomicznego Uniwersytetu Meksyku (UNAM) rozpoczęli strajk przeciwko reformie uniwersytetów. Później protesty przerodziły się w otwartą krytykę polityki rządu. Młodzież meksykańska opowiadała się przeciwko będącej u władzy od roku 1929 Partii Rewolucyjno-Instytucjonalnej. Głosiła hasła, że korupcja i konserwatyzm przeszkadzają w pokojowej ewolucji społeczeństwa.