ترانۀ ناسروده

همایون شجریان در راه طولانی پختگی

تاریخ انتشار مقاله 21/02/2008 به روز شده 21/02/2008 17:28 TU

همایون شجریان تا کنون در کنار پدر و دیگر بزرگانی چون علیزاده و کلهر خوش درخشیده است

معمولاً همایون شجریان را با پدرش مقایسه می کنند و این قیاس بدون شک کار او را آسان نمی کند. برای هنرمند بودن باید سلیقۀ مستقل و فردیتی قوی داشت و همایون، برای رسیدن به آن جایگاه بلند چاره ای جز بیرون آمدن از زیر سایۀ مستدام پدر ندارد.

همایون شجریان به عنوان "خوانندۀ جوان" همۀ خصوصیات مثبت را داراست: آموزش محکم و تمرین مستمر، حنجرۀ پرتوان و دانش فنی ریشه دار. اما شنوندگان همچنان در تجلیل از او فقط می گویند: "درست مثل پدر می خواند"...

هرچند این سخن اغراق آمیز است، اما حتی اگر کاملاً درست هم باشد، برای هنرمند جوان ستایشی دست و پاگیر خواهد بود.

همایون شجریان باید بتواند به تدریج سبک و شیوۀ شخصی خود را بیابد و این کاری است بس دشوار، چرا که  در این بیست سی سال اخیر، محمد رضا شجریان نه تنها پسر خود که همۀ خوانندگان و اهل موسیقی سنتی ایران را تحت تأثیر خود قرار داده است. امروزه تقریباً تمام جوانانی که آواز اصیل می خوانند، خواسته و ناخواسته و به درجات مختلف از شجریان تقلید می کنند. پس چگونه می توان از همایون انتظار داشت که مثل شجریان نخواند؟

 

با این حال، با توجه به این که همایون شجریان خیلی زود دنیای موسیقی سنتی را شناخته و با پیچ و خم آن آشنا شده، و با توجه به این که در کنار اندیشه های باز این دنیای کوچک کار کرده و از آنها آموخته، می توان امیدواربود که بزودی، چارۀ دیگری پیش پای خود نبیند مگر راه های نا آزموده، شیوه های تازه و تجربه هایی که شهامت و کنجکاوی بیشتری می طلبد.