راه ابریشم

رضا دقتی و جایزه اسکار عکاسی که به مردم ایران و ندا آقا سلطان تقدیم شد

به قلم : شهلا رستمی

تاریخ انتشار مقاله  09/01/2010 به روز شده  09/01/2010 15:58 TU

رضا دقتی، عکاس به نام ایرانی، جایزه معتبر بخش عکاسی مستند "لوسی" سال 2009 را، طی مراسم باشکوهی که در تالار مرکزی لینکلن در نیویورک، برگزار شد، دریافت نمود.

این جایزه که همه ساله، ازهفت سال پیش تاکنون، در بخش های بهترین ناشر، عکس های مد، یک نمایشگاه، بهترین آگهی چاپی، سردبیر یک مجله عکاسی، مجله عکاسی، بهترین عکاس بین المللی، کشف سال و ... داده می شود، به جایزه اسکار عکاسی معروف است.

رضا دقتی در سخنان خود به هنگام دریافت جایزه خود گفت :

 "ما صدای کسانی هستیم که بی صدایند. ما اینجاهستیم تا جهان چشمانش را روی دردها و جنگ ها نبندد. من این جایزه را به کسانی تقدیم می کنم که در نبرد برای جهانی بهتر حتا از دادن جان خود نیز دریغ نکردند. همچنین این جایزه را به شهروندان ایرانی تقدیم می کنم، مبارزین بی نام و نشان راه آزادی که تواسنتند ازطریق تلفن های همراهشان تصویرهائی را به عنوان سند و مدرک ثبت کنند. با احترام ویژه به یکی از صداهائی که در ایران خاموش شد چرا که تصمیم گرفته بود در راه آزادی و عدالت قدم بردارد. زن جوانی که تصویر مرگش تمامی صفحه جراید را تسخیر کرد ونامش ندا بود.. تقدیم به به ندا !!"

 

 از رضا دقتی، عکاسی که جوایز بسیاری را طی سالهای کار عکاسی ربوده، پرسیدم چه احساسی از بردن این جایزه دارد ؟

 

 

 

 "رویای شبی با دی وی DV"

از روز 12 تا 22 ژانویه، برای دهمین بار، فستیوال "رویای شبی با دی وی" که به فیلم های دیجیتالی مولفان اختصاص دارد، در هفت محل در پاریس وحومه آن برگزار می شود. این جشنواره که درآغازنامش "دیدارهای بین المللی فیلم های دیجیتالی مولفان بود" به "رویای شبی با دی وی" دراشاره به رویای یک شب تابستانی" شکسپیر و یا فیلم به همین نام ساخته "وودی آلن" تغییر کرد. وامروز که سالن های سینما درفرانسه همگی به سوی پخش دیجیتالی می روند، این فستیوال معنای خاصی پیدا می کند. درعین حال، نظربه اینکه شاید بیش ازهر زمان دیگر جوامع امروزی با تغییرات و به ویژه مسئله هویت روبرو هستند و بحث دراین مورد درفرانسه سر وصدای بسیاری کرده است، تم امسال این فستیوال "هویت" خواهد بود. هویتی که جستجویش در بسیاری از مواقع باعث تبعیض و بیگانه ستیزی می شود.

ازجمله درروز 20 ژانویه درمحل "دوربین خلاق-آلترمدیا"، در حومه پاریس، 9 فیلم داستانی با موضوع تبعیض به نمایش در می آید. به هر حال "رویای شبی با دی وی دی" علاوه بر نگاهی به سینمای جوان اسپانیا و سینمای "گویان" ، میز گرد ها و برنامه های دیگر،در سه بخش مسابقه ای به برندگان فیلم های بلند داستانی، مستند وکوتاه خود جوایزی اعطاء می کند که برای فیلم بلند داستانی 1000 یورو به اضافه کمک به به ثمر رساندن طرح یک فیلم بلند دیگر، 4000 یورو برای اجاره لوازم لازم برای یک فیلم مستند و برای برنده فیلم کوتاه، یک دوره 5 روزه مونتاژ ویدئو در نظر گرفته شده است.

گفتنی است که در روز چهارشنبه 18 ژانویه در سینمای "اکران" در"سن دنی" حومه پاریس، فیلم "زمزمه با باد" ساخته شهرام علیدی و "پس از سقوط" ساخته "هینر سالم" سینماگر کرد عراقی به نمایش در می آید. در رور 14 ژانویه فیلم "بلبل، پرنده شهر" ساخته رضا حسینی، از افغانستان،نشان داده می شود اما پیش از آغاز فستیوال، در روز 11 ژانویه در ساعت 2 ونیم بعدازظهر، سپیده فارسی برنامه "درس سینما" را زیر عنوان "تلفن همراه، وسیله ای در خدمت آزادی"انجام خواهد داد و دو فیلم او "تهران بدون مجوز" و "هرات" که هر دو با تلفن همراه گرفته شده اند، در ساعتهای 3 و چهارو نیم بعد از ظهر به نمایش در می آید. باز هم چند کلمه ای درباره دو فیلمی که به تازگی به روی پرده سینماها آمده اند.

 

 "ستاره درخشان" ستاره ای که سوسو می زند

"ستاره درخشان" ساخته "جین کمپیون" کارگردان استرالیائی که در بخش مسابقه ای فستیوال "کن" سال 2009 شرکت داشت، به روی پرده سینما ها آمد. "جین کمپیون" که با فیلم نخستش، "درس پیانو" جایزه نخل طلای فستیوال "کن" را در سال 1993 ربود. در "ستاره درخشان"، باز هم با همان قدرت فیلم "درس پیانو"، نسج گرفتن و زایش عشق را نشان می دهد. داستان این فیلم که در سالهای 1818 و 1820 می گذرد، عشق شاعر رمانتیک انگلیسی "جان کیتس" را به دختر جوان همسایه اش که دنبال مد است و ظاهرأ به شعرو ادبیات و دنیای کتاب تمایلی ندارد، نشان می دهد. این عشق متقابل ولی بدون سرانجام به دلیل فقر شاعر جوان، از این دختر، موجودی عمیق و حساس به هنر وشعر می سازد. و گر چه بازی بسیار خوب "ابی کورنیش" در نقش دختر جوان و "بن وی شاو" درنقش "جان کیتس" کاملأ احساسات درونی این دو عاشق را به تماشاگر منتقل می کند، امابر خلاف "درس پیانو"، به برانگیختن کنجکاوی و پرهیز از پیش بینی ناپذیر ی فیلم کمک نمی کند و فیلم را گاه کند و کسالت آور می سازد. فیلمی که مورد توجه شماری از منتقدین قرار گرفته است.

 

"آگورا" (بارگاه)، داستان کورذهنی مذهبی

فیلمی که بر عکس "ستاره درخشان"، شاید به دلیل سبک و دورانی که نشان می دهد، درتماشاگر غربی احساس دیدن فیلم های گلادیاتوری پرخرج، مردمی و سینما اسکوپ سالهای پنجاه و یا به عبارت دیگر از مد افتاده را به وجود می آورد و از این رو چندان نقد خوبی در موردش شنیده نمیشود، فیلم"آگورا"(بارگاه)، ساخته "الخاندرو آمنابار"، کارگردان اسپانیائی است که در سال 2004 اسکار بهترین فیلم خارجی را برای فیلم "دریای درون" ربود.. "الخاندرو آمنابار"، که مسئله تعصب مذهبی را زیر سئوال می برد، با پرهیز از ساده سازی و نتیجه گیری های عجولانه، نشان می دهد که می توان فیلمی با یک بودجه عظیم 73 میلیون یوروئی برای مخاطبان گسترده ساخت، متعهد بود و پیامی والا رساند.

البته "الخاندرو آمنابار" در فیلم قبلی اش هم ، با دفاع از "اوتانازی" یا حق انتخاب لحظه مرگ ، نشان داد که سینماگر متعهدی است. در"آگورا"، "الخاندرو آمنابار"، به دوران آغازین مسیحیت و سپس بالا گرفتن نفرت گروههای مذهبی نسبت به یکدیگر وطرد افراد به دلیل مذهبشان وسپس کشتارهای بی پایان وانتقام جویانه ای که به دنبال آورد، می پردازد. داستان فیلم که در قسطنطنیه در قرن چهارم پس از میلاد مسیح و درزمان امپراطوری رم می گذرد، نشان می دهد چگونه جهالت یک مشت تازه مسیحی، کتابخانه بسیار معتبر این شهر را ویران می کند و سپس، باز هم کوته نگری یک فرماندار رومی که به بهانه توهین به یکی از خدایان مورد پرستش آنان، مسیحیان را قتل وعام می کند و مسیحیان که شمارشان بسیار بالا رفته، بت پرستان و یهودیان را ازدم تیغ خود می گذرانند، به بیننده هشدار می دهد. او می بیند که چگونه یک اسقف کور ذهن ، پایه تعصب و به ویژه از بین بردن حقوق زنان و نزول درجه اجتماعی آن ها را می ریزد. جهالتی که یکی از چهره های مهم علمی آن زمان، زن جوانی به نام "هیپاثیا" که استاد فلسفه بود و تئوری های تازه ای درباره زمین و کهکشان کشف نمود را به مرگ محکوم کرد. همایون ارشادی، هنرپیشه ایرانی، در نقش دستیار "هیپاثیا" در صحنه هائی ظاهر می شود و موسیقی آن که توسط "داریو ماریانلی" ساخته شده، بی شباهت به موسیقی برخی فیلم های ایرانی واز جمله کارهای حسین علیزاده نیست.

 

برای سینما روها

 از تاریخ 13 تا 19 ژانویه شماری از سینماهای "او.ژ.س" در پاریس فیلم های مطرح سال 2009 را دوباره به نمایش می گذارند و به منظور کشاندن مردم به این سالن ها، طی این روزها بهای بلیط خود را به 3 یورو کاهش داده اند. از جمله آنها، فیلم بسیار خوب "گران تورینو" ساخته کلینت ایستوود است که مانیفستی است علیه عدم تحمل غیر. نمایش این فیلم همزمان می شود با اکران شدن آخرین فیلم این کارگردان و هنرپیشه متعهد آمریکائی که علیرغم رأی ندادن به باراک اوباما، باز هم بیگانه ستیزی و سیاست را هائی که به آن کمک می کنند را رد می کند. فیلم بسیار خوب اجتماعی دیگر این مجموعه"در آغاز" ساخته "زاویه جیانولی" است . البته "روبان سفید، ساخته مایکل هانکه، برنده نخل طلا، "هاروی میلک" ساخته "گاس وان سانت"، "خوش آمدید" ساخته "فیلیپ لیوره"، "یک پیامبر" ساخته ژاک اودیارو "میلیونر زاغه نشین" ساخته "دانی بویل" را هم فراموش نکرده اند.

 

 

 مرکز فرهنگی-هنری چارسو

 در خبرها خواندیم که مرکزی به نام مرکز فرهنگی-هنری چارسو در ایران به ابتکار سعید روانبخش به وجود آمده که خود نقاش است و تجربه درهنرچند رسانه ای دارد.

 

 از اوپرسیدم این مرکز با چه هدف وازکی به وجود آمده است؟

 

 

 "ژاک دوترون" و آلبوم تازه اش

یکی از خوانندگان موج "یه یه" در سالهای 1960در فرانسه که به دلیل سبک خاص و شعر ترانه هایش بسیار مورد توجه قرار گرفت. "زاک دوترون" است که از سالهای 70 به بعد چندان نو آوری از خود نشان نداد و علیرغم استعداد و تنوعی که در موسیقی اش بود، به پشت صحنه رانده شد، در سال 1984 او با صفحه "مید این فرانس" کمی مطرح شد. اما بازگشتش به صحنه طی دوره کنسرت هائی در سال 1992 و 1993، باعث شد جوانان نسل بعدی هم او را بشناسند. "ژاک دوترون" باردیگر درپی آلبومی که پس از سالها به بازار آورد، دوره کنسرتهائی در سراسر فرانسه خواهد داشت. از جمله آنها کنسرت هائی است که از روز 12 تا 16 ژانویه در "زنیت" پاریس اجرا خواهد شد.