معرفی کتاب

"احتمالاً گم شده ام"اثر سارا سالار

به قلم : فرنگیس حبیبی

تاریخ انتشار مقاله  26/11/2009 به روز شده  28/11/2009 14:04 TU

این کتاب، که در عرض شش ماه سه بار توسط نشر چشمه تجدید چاپ شده است، حدیث نفس زنی است که در کلاف سردر گم خاطره های آکنده از نیاز و فقر عاطفی اش گرفتار است. روایت زنی است مالامال از حس بیهودگی، ناراحتی وجدان، عدم اعتماد به خود. زنی شکننده، بی تصمیم و شخصیت گم کرده.

این گم کردگی و گم شدگی در طول داستان با یادآوری مقطع و پاره پارۀ خاطراتی بیان می شود که این زن، که نامش هرگز برده نمی شود، ظاهراً با دختری همسن و همشکل و هم قوارۀ خودش به نام گندم، در نوجوانی داشته است.

 داستان ماجرای پر کشش و پر تناقض دو شخصیت است که در عین شباهت ها، یکی بر دیگری چیره است، یکی به دیگری غبطه می خورد، یکی دیگری را طرد می کند و یکی نسبت به دیگری احساس گناه میکند. "احتمالاً گم شده ام" داستان تقلای زنیست گرفتار الکل، که در داستان با "شیشۀ آب" بیان می شود. زنی که در عین حال مادر است و گویی پیوندش با پسر پنج ساله اش تنها واقعیت زیبا و تعهد برانگیز زندگیش است.

 داستان طوری نقل شده است که خواننده را برای کشف راز رابطۀ راوی و گندم بدنبال خود می کشد. هرچند که گاه ناله ها و خودزنی های درونی راوی کمی مصنوعی به نظر می آید. انتریگ داستان شخصیت و هویت گندم است که این شک را در خواننده بوجود می آورد که شاید راوی و دوستش دو نیمۀ یک نفر باشند. چرا که راوی خاطرات خود را با تأکید بر شباهت بی چون و چرای گندم با خودش آغاز می کند.

 سارا سالار می گوید عمداً نمی خواسته است کلید هویت و شخصیت این دو را بدست خواننده بدهد و مرز میان واقعیت و خیال را مشخص کند. هرچند داستان ادعای برخورد جامعه شناختی را ندارد ولی به نوعی تحول و جابه جایی گرو ه های اجتماعی را بیان می کند. راوی و شخصیت اصلی داستان زنی است که در خانواده ای فقیر بدنیا آمده است، باور های شدید مذهبی داشته است ولی امروز بسیار مرفه است و از اعتقادات و اعمال مذهبی بسیار فاصله گرفته است.

سارا سالار می گوید هشت سال است که با نوشتن در گیر است. با داستان کوتاه شروع کرده است، به ترجمه روی آورده است و حالا به دنیای داستان بلند قدم گذاشته است.