65. rocznica wyzwolenia Auschwitz

Losy Żydów deportowanych z Francji

 Anna Rzeczycka

Tekst z  27/01/2010 Ostatnia aktualizacja 28/01/2010 15:54 TU

Było zimowe popołudnie 27 stycznia 1945 roku, gdy zwiadowcy Armii Czerwonej dotarli przypadkiem do drutów kolczastych, otaczających kompleks obozowy Auschwitz-Birkenau...

Za drutami trafili na zwłoki 600 więźniów, zamordowanych przez hitlerowców kilka godzin wcześniej. Ci, których znaleźli przy życiu, byli wychudzeni, chorzy, wycieńczeni, umierający. Niemcy, którzy cofając się przed sowiecką ofensywą, opuścili obóz 10 dni wcześniej, nie zdążyli ich ani zabić, ani popędzić w marszach śmierci z 58 tysiącami innych, z których większość zginęła po drodze.

We Francji, nazistowskie władze okupacyjne z pomocą rządu w Vichy zorganizowały w Paryżu 3 wielkie łapanki - w maju, sierpniu i grudniu 1941 roku. W większości, zatrzymano Żydów pochodzących z zagranicy. Umieszczeni oni zostali w obozach w Pithiviers, Beaune- la -Rolande i Compiègne, następnie wywieziono ich do obozów koncentracyjnych - przede wszystkim do Auschwitz.

Pierwszy konwój z Francji do Auschwitz wyjechał 27 marca 1942. Ostatni z Clermond-Ferrand 22 sierpnia 1944 roku. W sumie deportowano z Francji 76 tysięcy Żydów. Tylko 2500 z nich przeżyło i powróciło do domów. 

Rodzice pani Racheli Jedinak, państwo Stankiewiczowie przybyli do Francji w latach 20. Jako bardzo młodzi ludzie. Tu się pobrali, tu urodziły się ich 2 córki. Stąd także wywiezieni zostali do Auschwitz: