Le Monde

Solidarność Polski z Gruzją

Krzysztof Rutkowski

Tekst z 14/08/2008 Ostatnia aktualizacja 14/08/2008 13:45 TU

Prezydent Gruzji Micheil Saakaszwili ogłasza powszechną mobilizację, 8.08.1008
REUTERS/Irakli Gedenidze/Pool

W Le Monde znajdujemy korespondencję Piotra Stańczaka z Warszawy o całkowitej solidarności Polski i Polaków z Gruzją. „Gdybym był młodszy, pojechałbym natychmiast pomóc Gruzinom” – mówi Jerzy sześćdziesięciodziewięcioletni neurochirurg z Warszawy, śledzący z wielką uwagą rozwój wypadków na Kaukazie. Jerzy nie jest sam. Według polskiej telewizji – czytamy w Le Monde – wielu rezerwistów myśli podobnie. Solidarność Polski z Gruzją jest całkowita.

Adam Ostolski, socjolog z Uniwersytetu Warszawskiego, cytowany na łamach paryskiego dziennika, stwierdził: „Polacy czują się solidarni z ofiarami imperium rosyjskiego. Identyfikują się znacznie łatwiej z narodami zagrożonymi przez Rosję, niż z innymi, nawet z Zachodem. Pamięć o rosyjskich zaborach i pół wieku komunizmu jest w Polsce nienaruszona”.

Przed trzema dniami, przez ambasadą rosyjską w Warszawie, trzysta osób skandowało: „Niech żyje wolna Gruzja!”, „Nie dla rosyjskiego imperializmu!”, „Tbilisi – Warszawa, wspólna sprawa!” – relacjonuje korespondent Le Monde. Jeden z uczestników manifestacji, dwudziestopięcioletni Janek powiedział: „Jutro rosyjskie czołgi mogą wjechać do Tbilisi, a pojutrze, kto wie, może do Warszawy. Gruzja jest blisko nas”. Janek, podobnie jak wielu innych, uczestniczył w czwartkowym koncercie solidarności w ogrodzie Muzeum Powstania Warszawskiego.

To nie przypadek – czytamy w Le Monde – Polacy utożsamiają gruzińską walkę o niepodległość ze swoją własną walką o wolność. Paryski dziennik przypomina, że prezydent Rzeczpospolitej ostro skrytykował plan Sarkozy’ego, ponieważ zabrakło w nim punktu o poszanowaniu integralności terytorialnej Gruzji. Ponadto Le Monde przypomniał zdecydowane słowa prezydenta Lecha Kaczyńskiego na wiecu w Tbilisi.

Od początku kryzysu Polacy obawiają się, że Zachód opuści Gruzję, podobnie jak pozostawił własnemu losowi Polskę w roku 1939, bo nikt nie chciał umierać za Gdańsk. Oświadczenie prezydenta Francji, że Rosja „ma prawo bronić interesów ludności rosyjskojęzycznej” w Gruzji jeszcze bardziej polskie obawy pogłębiło.