Walka z rakiem

W Unii i w Afryce

 Sylwia Gibs

Tekst z  13/10/2009 Ostatnia aktualizacja 13/10/2009 15:46 TU

Statystyki są przerażające: 11 milionów nowych przypadków raka rocznie, 8 milionów zgonów. Są to dane opublikowane w październiku 2009 roku przez Międzynarodową Ligę do walki z rakiem, który mógłby się stać w 2010 roku pierwszą przyczyną zgonów na całym świecie. Na razie jest na drugim miejscu, za chorobami układu wieńcowego.

Mammografia w ciężarówce objeżdżającej Francję
(Fot. AFP)

Komisja Europejska ogłosiła 29 września tego roku powołanie unijnego partnerstwa do walki z rakiem. Jak na partnerów przystało, kraje członkowskie proszone są o dzielenie się metodami wykrywania i leczenia raka, o skoordynowanie wysiłków, słowem – o solidarność.

Pomysł napotka zapewne na przeszkodę, którą jest konkurencja w dziedzinie badań nad nowymi lekami, mimo że „połączenie sił i środków” – jak powiedział komisarz Janez Potočnik, odpowiedziany za badania naukowe – niewątpliwie „zwiększyłoby skuteczność walki z rakiem”.

Każdy z 27 krajów ma swoje pomysły. We Francji wszystkie kobiety od 50 do 74 roku życia mają prawo do bezpłatnej mammografii co dwa lata. Wszystkie otrzymują zawiadomienie na piśmie, wszystkie mają wybór między wielu lekarzami, ale liczba zgłaszających się na badanie jest ciągle niewielka. Gdyby tak nie było, śmiertelność na raka piersi spadłaby o 30 procent, zdaniem specjalistów.

Stąd kampania wszczęta we wrześniu przez czasopismo Marie-Claire: 10 pięknych i znanych kobiet pozowało w negliżu do fotografii powielonej na afiszach rozklejonych w miejscach publicznych. „Julie Depardieu, na przykład, pokazała piersi i to uratowało jej życie” – brzmi komentarz mający unieszkodliwić lęk i pruderię.

Francja nie ogranicza się do walki z rakiem na własnym  terytorium. W centrum jej zainteresowania nie znajduje się jednak Europa, lecz kraje Południa, przede wszystkim francuskojęzyczne. 9 i 10 października 2009 roku miało miejsce w Paryżu pierwsze spotkanie francuskojęzycznych Lig do walki z rakiem z krajów basenu Morza Śródziemnego i czarnej Afryki. Mówi założyciel stowarzyszenia Afrocancer (Afrorak), doktor Adam Ly.

Trzeba ukręcić głowę mniemaniu, że rak występuje tylko w krajach bogatych. W rzeczywistości 60 procent przypadków raka odnotowano w Ameryce Południowej, w Afryce i w Azji Południowo-Wschodniej. Chcieliśmy zebrać wszystkie Ligi w obszarze francuskojęzycznym, które na co dzień walczą z rakiem, aby mieć lepsze rozeznanie sytuacji i wzmocnić ich działalność, która w krajach Południa nie jest jeszcze dobrze zorganizowana.

A więc nie tylko malaria i AIDS nękają kraje rozwijające się, a zwłaszcza Afrykę, mimo że o nich głównie słyszymy w mediach. Ligii afrykańskie napotykają na przeszkody nieznane w Europie: brak środków, brak informacji nawet wśród rządów, brak działań prewencyjnych, brak lekarzy.

Potrzebne są pieniądze. Rak kosztuje i w dziedzinie prewencji, i leczenia, i uśmierzania bólu. Potrzebne są pieniądze, a w krajach Południa brakuje infrastruktury, środków.. Są ludzie kompetentni i wykształceni, którzy szukają wsparcia. Często zwracamy się do polityków. Apelujemy do ich poczucia odpowiedzialności, chcemy, by zaangażowali się silniej w promocję walki z rakiem w Afryce. Brakuje nam też onkologów. Liczymy na współpracę między krajami Północy i krajami Południa. Liczymy na uniwersytety na Północy, aby pomogły nam wykształcić specjalistów wśród lekarzy. Na dalszą metę chcielibyśmy mieć możliwości kształcenia i uzyskania dyplomu na miejscu dla lekarzy chcących się specjalizować w onkologii.

Te słowa uzmysławiają nam przepaść dzielącą Czarny Kontynent od Unii Europejskiej i to, że powołanie europejsko-afrykańskiego partnerstwa do walki z rakiem byłoby bardzo na czasie.