Francja i obrona klimatu

Fundusze częściowo dodatkowe

 Piotr Błoński

Tekst z  15/12/2009 Ostatnia aktualizacja 15/12/2009 18:02 TU

Alain Joyandet, francuski sekretarz stanu ds. kooperacji.
(Photo : AFP)

W związku z konferencją kopenhaską Unia Europejska zobowiązała się w ubiegły piątek do przeznaczenia w najbliższych trzech latach 7,2 mld euro na wsparcie krajów rozwijających się w ich dostosowywaniu się do zmian klimatycznych. W niedzielę na falach RFI wystąpił francuski sekretarz stanu ds. kooperacji i frankofonii Alain Joyandet, który odpowiadał na pytania dziennikarzy naszej rozgłośni, telewizji TV5 Monde i dziennika Le Monde, udzielając wyjaśnień na temat tej pomocy, francuskiego  w niej udziału oraz wyznaczonego na środę 16 grudnia spotkania w Paryżu z 10 krajami kotliny Konga.

Dodajmy, że przed tym spotkaniem prezydent Sarkozy przyjął dziś w Pałacu Elizejskim premiera Etiopii Melesa Zenawi, który reprezentuje wszystkie 53 państwa członkowskie Unii Afrykańskiej na konferencji w Kopenhadze. Opublikowali oni wspólną deklarację, w której szacują na 10 miliardów dolarów euro rocznie konieczną pomoc na rzecz walki ze zmianami klimatu w krajach rozwijających się i za cel uznają ograniczenie wzrostu temperatur do najwyżej 2 stopni.

Pierwsze pytanie do ministra Joyandet dotyczyło tego, czy owych 7,2 mld Unii Europejskiej, to fundusze dodatkowe, czy też przekwalifikowanie wcześniej ustalonej pomocy:

„Oczywiście, że to są dodatkowe fundusze. Tu nie chodzi o to, by zmieniać przeznaczenie wydzielonych wcześniej sum. Udział Francji wyniesie 420 mln euro rocznie, Anglicy i Niemcy podjęli zobowiązanie podobnej wielkości. Mam nadzieję, apeluję o to, by wszyscy inni zobowiązali się jak najszybciej, tak, aby zebrać tych 7,2 mld. Myślę, że to osiągniemy, a w każdym razie Francja dała przykład. Bo przecież kraje rozwijające się, szczególnie afrykańskie, nie są odpowiedzialne za zmiany klimatu, a jeśli nie zrobimy nic, to one zapłacą za to wysoką cenę”.

W kilka godzin po tym wystąpieniu gabinet ministra Joyandet sprecyzował, że jeśli chodzi o francuski udział, to jedynie kilkadziesiąt milionów będzie stanowić dodatkowy fundusz, reszta zaś pochodzić będzie z już zatwierdzonego na lata 2010-2012 budżetu przeznaczonego na pomoc rozwojową W międzynarodowej debacie na temat tej pomocy rzucano astronomicznymi liczbami – 100, a nawet 300 miliardów. Drugie pytanie dotyczyło więc oceny rzeczywistych potrzeb:

„Są dwie rzeczy: jedna, to oszacowanie potrzeb, druga, to realne możliwości. Gdybyśmy mogli zebrać, w skali światowej, od 30 do 40 mld euro rocznie więcej niż to, czym dysponujemy obecnie, to moglibyśmy zrobić bardzo wiele. Przypominam, że pomoc rozwojowa opiewa dziś na około 120 mld euro rocznie. Więc tych dodatkowych 30 do 40 mld otwarłoby wielkie możliwości, zwłaszcza w Afryce, która szczególnie leży mi na sercu. Chodzi o dostęp Afrykańczyków do energii, i to energii czystej, na przykład o zapory wodne, które rozwiązują i problem energii, i równocześnie problem nawadniania gruntów dla rolnictwa. Jest to energia niedroga i jednocześnie skok technologiczny, bo jest to energia czysta”.

Inne kierunki przeznaczenia tej pomocy wiążą się także z inicjatywą spotkania z państwami kotliny Konga:

„Ogromne znaczenie ma kwestia ochrony lasów. Jak wiadomo, deforestacja przyczynia się co najmniej w 20 % do zwiększenia ilości CO2 w atmosferze. Jest więc oczywiste, że część tej pomocy – mówiło się, że właśnie 20% – zostanie przeznaczona na ochronę lasów, tj. na pomoc dla tych państw, które mają ten przywilej, że na ich terytorium jest puszcza tropikalna. Trzeba zapewnić im środki dla nadzoru, lepszego gospodarowania lasami i zapobiegania deforestacji. Francja podjęła właśnie taką inicjatywę. Spotykamy się 16 grudnia z przedstawicielami tych 10 krajów Afryki, których ta sprawa dotyczy szczególnie, 10 krajów kotliny Konga. Tamtejsza puszcza to po Amazonii największy na świecie obszar przechwytywania CO2. Tak więc mamy tu prawdziwy skarb. Nie czekając na nowe technologie, chrońmy lasy”.