Week-end w Alzacji

Week-end w Alzacji

Sylwia Gibs

Tekst z 24/03/2007 Ostatnia aktualizacja 24/03/2007 18:00 TU

Katedra w Strasbourgu w Noc Wigilijną
L. Holder

Nocą gotycka katedra Notre-Dame w Strasburgu, pięknie oświetlona, przypomina jeden ze szczytów otaczających dolinę Chamonix: ponad potężnym gmachem, jakby utkanym ze strzelistej koronki, wznosi się ku niebu iglica bez końca. Światło dzienne zaciera kontury budowli, ale za to potęguje efekt witraży. Należałoby więc oglądać strasburską katedrę i w dzień, i w nocy, i oczywiście wdrapać się po 328 stopniach na szczyt wieży, żeby zobaczyć miasto z lotu ptaka.

Stojąc przed portalem katedry, zobaczymy posągi panien mądrych i głupich, które przypominają archaiczne rzeźby greckie. Wchodząc do środka, znajdziemy się w lesie niebotycznych filarów, które zawdzięczają swe różowawą barwę kamieniołom w Wogezach. W słoneczny dzień gigantyczna rozeta i olbrzymie okna katedry są olśniewające. Znajduje się tu najbogatszy zestaw witraży w całej Francji, obok katedry w Chartres.

Około południa radzę podejść do słynnego zegara astronomicznego po prawej stronie ołtarza. Można wtedy zobaczyć defilujący orszak apostołów, otrzymać błogosławieństwo Chrystusa, usłyszeć pianie koguta. Na tym nie kończy się inwencja renesansowego twórcy: anioł bije w gong co kwadrans, inny co godzinę odwraca klepsydrę, a kostucha grozi nam kosą i też co godzinę dzwoni na alarm. Po tym memento mori wypadałoby przespacerować się uliczkami Małej Francji, jak nazwano najstarszą dzielnicę Strasburga zbudowaną nad kanałami Renu, pośród pięknych kamienic z drewnianym obelkowaniem. Nie zapominajmy o muzeach: historycznym, archeologicznym, sztuk dekoracyjnych, sztuk pięknych. Na przeciwległym krańcu Strasburga ujrzymy dzieła nowoczesnej architektury: siedzibę Rady Europy i Parlamentu Europejskiego, w którym można uczestniczyć w sesjach plenarnych na trybunach dla publiczności.

Turystom, którzy chcieliby zwiedzić Alzację w ciągu kilku godzin, radzę się udać do eko-parku w Ungersheim, gdzie można zobaczyć 70 domów reprezentujących wszystkie style i zapoznać się z historią i tradycjami tego regionu.

Dla odprężenia wybierzmy się na górski spacer. Wogezy – to niewysokie góry podobne do korsykańskich: zamiast kasztanowców rosną tu świerki, a zamiast barokowych kościółków stoją średniowieczne zamki: jest ich ponad trzydzieści wzdłuż trasy GR 53 liczącej 167 kilometrów. Fleckenstein, który od XII wieku czuwa nad doliną Sauer z wysokości czterdziestometrowej skały, zdobyty przez Francuzów w końcu siedemnastego wieku; Loewenstein, Hohenbourg, Wasigenstein... Przetrwały, mimo że są ruinami. Odrestaurowano tylko zamek wybudowany w XIII wieku przez Lichtenbergów. Odbywają się w nim przedstawienia i wystawy. Wznosi się ponad wsią Niederbronn-les-Bains, która – jak wszystkie alzackie wsi – ma czerwone dachy, a na nich bocianie gniazda.

Niedaleko stąd rośnie najbardziej wysunięta na północ winnica Alzacji słynąca z Gewurztraminera i Pinot gris, dawniej zwanego Tokajem. Ale piechur, który ma za sobą cały dzień wspinaczki najchętniej wychyli kufer piwa marki Picon w kafejce niedaleko Niederbronn. Nie mówiąc o degustacji flammekueche, czyli placka nadziewanego cebulą ze śmietaną, baeckeoffe, czyli marynowanych mięs z ziemniakami, czy też alzackiego bigosu - choucroute - który nie ma nic wspólnego z polskim. Trzeba tu przyjechać żeby się o tym przekonać.